Jong blijven met werken
Van de week was ik voor een tv-opname bij Pino Melani, de chef van ristorante Mediterraneo in Maastricht. Hij liet me verse witte truffel proeven, in combinatie met pasta. Eenvoudig en hemels tegelijk. Het is het seizoen van de witte truffel, maar helaas zijn die knollen nog duurder dan anders, nu 3.500 euro en meer per kilo. Ze kunnen niet geteeld worden en moeten in het wild – liefst bij eikenbomen – door snuffelhonden ontdekt worden in het noorden van Italië.
Pino is van de week 78 jaar geworden en staat nog altijd in de keuken. Hij heeft een team van jonge koks die het merendeel van het werk opknappen. Maar Pino gaat nog elke dag zelf de inkoop doen, stelt het menu van de dag samen en ziet in de keuken erop toe dat alles zo bereid wordt zoals hij in gedachten heeft.
En tussendoor maakt hij dan een kort praatje met de gasten. Zijn kinderen hadden eens een balletje opgeworpen, of het geen tijd werd om te stoppen, zo langzamerhand. Maar nee, hij moet er niet aan denken. Op z’n minst wil hij nog vijf jaar doorgaan.
Gekkenwerk? Nee, ik denk het niet. Als iemand zijn werk graag doet, laat ‘m begaan. Op die manier blijf je actief, je kunt altijd de inspanningen en het aantal uren wat aanpassen. Te vaak zie ik mensen om me heen die vroeg gestopt zijn met werken, en nu een beetje de rode draad kwijt zijn. Je kunt wel de hele dag op de golfbaan staan, maar dat gaat op een gegeven moment ook vervelen. Oppassen op de kleinkinderen dan, tja, dat is soms meer werken dan je lief is.
Van de week zag ik in een restaurant nog een groepje pensionado’s uit het onderwijs. Ze hadden één gespreksonderwerp: vroeger. Het ene na het andere sterke verhaal vloog over de tafel. Maar met als kern: vroeger was alles beter.
Het zal zeker niet voor iedereen gelden, maar ik heb het idee dat degenen die vroeg stoppen met werken, voor een deel ook stoppen met leven. Ze zoeken naar een bestemming en als ze die niet vinden, klampen ze zich vast aan het verleden. Terwijl het leven in het NU uiteindelijk toch het boeiendste is, ondanks alle problemen waar we mee te maken hebben.
Werken houd je fit, hoor ik menigeen zeggen die ook op latere leeftijd nog aan de slag is. Ik geloof dat het zo is. Degenen die altijd hard gewerkt hebben en er dan ineens mee stoppen, die komen vaker dan gehoopt in de lappenmand terecht. Zowel voor het lichaam als de geest is actief blijven waarschijnlijk het gezondste. Dat geldt natuurlijk niet voor de zwaarste fysieke beroepen, maar je kunt ook een ‘light-versie’ kiezen. Als er wat te kiezen valt, want mensen in loondienst moeten er helaas op een bepaalde leeftijd uit, ook als ze daar geen zin in hebben.
Dat is dan weer het voordeel van een eigen zaak, naast de nadelen van de vele uren die gemaakt moeten worden, ook in de weekends.
Nou ben ik zelf sowieso nog niet aan de pensioengerechtigde leeftijd toe, maar als alles goed gaat, dan stoom ik nog wel wat jaartjes door. Ik heb gelukkig geen baas boven me die me dat kan verbieden. In mijn geval gaan alleen de lezers en kijkers erover. Op het moment dat die het niks meer vinden wat ik doe, dan zal ik wat anders moeten gaan zoeken. Meer in de tuin, lange natuurwandelingen en nog veel meer.
Maar voorlopig gaat het prima. Zeker met de tips van Pino. Zoals: eet regelmatig truffel. Goed voor de gezondheid in het algemeen en voor de liefde in het bijzonder. ‘Als hier een man met een mooie vrouw komt eten, en zij bestellen beiden truffel, dan weten wij dat ze waarschijnlijk nog een mooie en lange avond tegemoet gaan’.
Alleen, die knollen zijn zo verrekte duur…. Gelukkig hebben we thuis een flinke kruidentuin, óók goed voor de bloedsomloop.
Jo Cortenraedt
