Gunnen of misgunnen
Dat Hans van Wolde van restaurant Beluga via ons bekendmaakte dat hij in zijn boerderij in Reijmerstok een exclusief restaurant wil beginnen, dat hebben wij en hij geweten. De uitzending van Limbourgeois op L1, afgelopen zondag, had niet alleen het normale forse bereik van de Limburgse televisiezender, maar via de website van Chapeau ook nog eens een bereik van ruim 100.000 mensen. Nou, leuk zou je zeggen, en dat is het ook.
Wat mij dan vooral opvalt, met name op Facebook, is hoe mensen reageren. Velen deden dat. De meesten positief moet ik zeggen. In de trant van ‘Veel succes Hans’ tot ‘We gaan sparen voor een cadeaubon om alvast te reserveren’. Velen waren ook trots dat op die manier het Heuvelland waarschijnlijk een mooie opsteker gaat krijgen. Er waren er ook die ietwat beteuterd constateerden: ‘Voor mij niet weggelegd’. Nou, dat kan. Mijn ouders zijn vroeger nog nooit in een restaurant geweest, en ik tot zowat mijn twintigste ook niet, dus wat dat betreft snap ik dat helemaal.
Maar, er zijn ook mensen die onder eigen naam met een reactie komen waar je de broek van afzakt. Die ronduit negatief reageren. Zo van ‘wat meent die vent wel’, ‘dat hoort niet in een dorp’, ‘weggegooid geld’, ‘schaam je, met al die armoede in de wereld’. Die arme Hans, dacht ik nog even, maar zelf kon hij er gelukkig mee lachen. Ik zelf kreeg er als boodschapper ook van langs. Een man uit Kerkrade, die mijn naam overigens niet correct kon schrijven, versleet mij voor ‘sumpele’. Ik hoor volgens hem niet in de media thuis en al helemaal niet op televisie. In ieder geval een duidelijke stelling, je kunt niet iedereen ‘pleasen’. Ik keek voor de aardigheid eens naar zijn eigen account en naar de foto’s en teksten die hij daar zoal plaatste. En toen dacht ik, hij zag in mij blijkbaar een spiegelbeeld van zichzelf. Inderdaad nogal simpel.
Nou moet ik toegeven dat ik op sommige gebieden ook tamelijk simpel ben. Zo ben ik bijvoorbeeld bepaald niet de handigste als het gaat om boormachines en gereedschapskisten. Ik heb ze wel in huis, maar vraag me niet hoe het precies werkt allemaal. Ik probeer wel eens wat, maar ik ben er bijvoorbeeld na jaren nog niet helemaal achter wat nou het verschil is tussen de boortjes voor steen en voor hout. Als ik de machine hanteer, doen ze het alle twee niet geweldig. Ik vrees dat het niet aan de machine ligt en ook niet aan de boortjes. Simpel inderdaad.
Overigens kan simpel ook positief zijn. Ik vind in het algemeen dat een heleboel zaken best simpel te verklaren zijn, maar dat veel mensen het ingewikkelder uitleggen dan nodig is, om maar niet voor ‘sumpele’ te worden versleten. Zo hebben wij in de nieuwe editie van Chapeau een artikel staan over een restaurant in Valkenburg met de kop: ‘lekker simpel’. Dat is in dat geval een positieve en vooral heldere benadering. De betreffende zaak biedt geen overbodige luxe, geen al te uitgebreide kaart en ook maar een beperkt aantal wijnen. Maar het is er wel lekker. Simpel dus.
Het nieuws van de plannen van Hans van Wolde bewoog zelfs enkele door mij gewaardeerde collega’s tot een reactie. Daar kwam vooral de voorkeur voor de persoon naar voren, niet zozeer de kennis van de gastronomische wereld. Zo werd beweerd dat mocht er een derde ster komen, dat die dan niet naar Van Wolde zou moeten gaan, maar naar een van de andere getalenteerde chefs uit Limburg. Want de Rotterdamse Beluga-chef had in het verleden teveel zijpaden bewandeld, met nog een restaurant erbij en zelfs een beachclub.
De betreffende collega zal de topgastronomie niet meer zo gevolgd hebben, vermoed ik. Michelin weet wel beter. Kijk bijvoorbeeld naar de Franse chef Alain Ducasse, die heeft restaurants over de hele wereld, van Parijs tot Monaco, van New York tot Mauritius. Die zit meer in het vliegtuig dan dat hij achter het fornuis staat. Maar die heeft wel al meer dan twintig Michelin-sterren.
We zullen het zien. Ik denk dat je iedereen een kans moet gunnen om zijn of haar dromen waar te maken. En niet al van tevoren gaan roepen dat het toch niks wordt. Dat lijkt eerder op misgunnen. En van Hans van Wolde kun je veel zeggen, maar niet dat hij niet kan koken en ook niet dat hij geen moed en ideeën heeft om te ondernemen. Dat is al heel wat.