Graziella Runchina: Met ontploft kapsel in beeld tijdens het videobellen
Ook bij mijn Brabantse opdrachtgever waar ik normaliter zo’n dag of twee, drie per week doorbreng, is het thuiswerkprotocol ingegaan. Ik hoef niet meer de file in of me zelfs maar aan te kleden. Dus strijk ik ’s ochtends na mijn eerste bak koffie vol toewijding neer achter mijn laptop. Met ontploft kapsel – dat van mijn huisgenoten de benaming coupe corona krijgt – en in mijn roze badmantel ben ik klaar voor mijn werkdag. Een kleine misrekening is de onaangekondigde videoconferentie waar ik vol in beeld ben. Ik besluit dat ik vanaf nu minimaal elke ochtend de stijltang langs mijn lokken haal en de make-upkwast over mijn bleke wintersnoet.
Thuis werken zonder trammelant is niet zo evident als het lijkt, hoor ik om mij heen. Ik google tips en tricks om de gedwongen quarantaine zonder kleerscheuren door te komen. Ik zoek naar structuur, regelmaat, thuiswerketiquette. Zo stuit ik op ‘Zeven tips om veilig thuis te werken in crisistijd’. En op ‘Romantiek en thuiswerken, gaat dat samen?’
Nu half Nederland thuis achter de laptop zit, probeert een skypegesprek te voeren of telefonisch te vergaderen, blijkt het nieuwe werken wel een ding. Al scheelt het dat ik mijn to do-lijst niet hoef af te werken te midden van vier rebelse pubers, de kat en de hond en dat op driehoog achter. Wel annexeer ik stante pede onze onlangs gereed gekomen werkkamer met zicht op het groen. Perfecte timing nu corona dreigt ons werk- en schoolritme op zijn kop te zetten. Jongste zoon heeft inmiddels de collegebanken verruild voor zijn slaapkamer waar hij bijna permanent online is en manlief – nu nog vanwege zijn ‘vitale beroep’ werkzaam op kantoor – oppert dat hij op korte termijn ook met twee beeldschermen huiswaarts keert.
Als freelancer ben ik wel wat gewend als het gaat om thuiswerken. Mijn belangrijkste bureau is al jarenlang mijn home office. Zo ook voor columniste Aaf Brandt Corstius. Die samen met haar man al een eeuwigheid vanuit huis werkt. In de Volkskrant had ze recent nog wat tips voor alle werknemers in gelegenheidsquarantaine. ‘Zie je partner niet als een meubelstuk,’ bleef me vooral bij. ‘Dat meubelstuk is er altijd, het kán functioneel zijn, het is ook best esthetisch en je hebt het ooit zelf uitgezocht, maar het staat ook regelmatig in de weg,’ schrijft ze. Oké, goed om te weten.
Leven en werken in tijden van corona is vooral een kwestie van improviseren. Voor de een wat meer dan voor de ander. Wie met pubers, jankende baby of volop in een verbouwing zit, heeft het zwaar dezer dagen zo leert een virtuele rondgang langs vrienden en collega’s. Een kleinbehuisde collega biechtte me afgelopen week op dat dat hij met zijn laptop op een campingtafeltje voor de meterkast zat. Om optimaal te profiteren van het wifi-signaal én omdat het de enige werkplek was waar hij zijn partner kon ontlopen die in de huiskamer midden in een videoconference zat.
Met mij gaat het. Ik WhatsApp, Skype, bel, mail en FaceTime wat af met opdrachtgevers en collega’s. Dat loopt best aardig. Ook met de rest van het gezin ben ik nog on speaking terms. We vechten elkaar (nog) niet de tent uit en ondanks de continue piekbelasting houdt wifi wonderwel stand in ons huishouden.
Kortom, voor alle uitdagingen waarvoor we de komende periode staan, is een paar weken thuis werken, misschien nog de minste en voor veel mensen in talloze beroepen ongetwijfeld te doen. Maar je loopt onvermijdelijk ook tegen problemen aan. Problemen die je van tevoren soms niet had kunnen bedenken. Maar dat geldt eigenlijk voor alles in deze onwerkelijke tijd.
Let een beetje op jezelf en op elkaar, ook thuis!
