Golden Girl oet Gelaen
Als sportliefhebber bladerde ik met genoegen door Chapeau vandaag. Verhalen over de Maastrichtse IronMan Triatlon, het CHIO in Aken, Jumping Indoor Maastricht, Max Verstappen en zijn thuisrace op Spa, een goed verhaal over de John Cleese van het wielerpeloton Wout Poels én een coverstory over Maartje Paumen.
Heerlijke sportverhalen met een vleugje glamour. De ronde-missen, pitspoezen, prachtige amazones…En dat allemaal in de professionele sportwereld, wat wil een man nog meer?
Het verhaal over Maartje Paumen triggerde het meest. Omdat ik iets met Maartje heb. In figuurlijke zin uiteraard. Omdat ik Maartje al heel lang ken.
We zaten samen op dezelfde hockeyclub, HC Geleen (sorry Scoop). En we tennisten bij TC Keerweide in Geleen. Zonder twijfel het mooiste tennispark van Limburg.
Ik heb het over de jaren ’90. Maartje was toen al bijzonder getalenteerd. Supersnel en handig met de hockeybal, enorm vaardig met een tennisracket. Haar vader Max gaf geweldige tennistrainingen. En ik hielp hem soms daarbij, als 17-jarige puber.
Maartje kwam als 7-jarige meid het tennisveld op, samen met haar broer Bas. Het Limburgse woord ‘batjes’ past beide Paumens uitstekend. Geweldig talent, maar ongelooflijk ondeugend.
Het tennis ging Maartje makkelijk af. En van mij kon ze al gauw niet zo heel veel meer leren. Het hockey ging meer en meer haar leven beheersen. Geleen werd HC Scoop in Sittard, ze werd ontdekt door Oranje Zwart in Eindhoven en vervolgens groeide ze uit tot de trots van Den Bosch.
Ze werd de beste ter wereld: goud in Beijing, goud in Londen en misschien wel weer goud in Rio. Toonbeeld van onverzettelijkheid met de grootst mogelijke winnaarsmentaliteit.
Iedereen kijkt komende zomer uit naar Dafne op de 200 meter sprint. Ik kijk in augustus vooral naar de laatste Olympische prestaties van Maartje Paumen.
Ozze ‘Golden girl’ oet de Waereldsjtad Gelaen. Opgegroeid in Zuid. Sympathiek, humorvol, nog steeds die ondeugende lach en de drive om te winnen. En ik ben iedere keer heel trots dat ik dat van kleins af aan al heb kunnen aanschouwen.
Ook al wilde ze op het Geleense gravel nooit naar me luisteren. En dat is maar goed ook, stel je voor dat ze tennisster was geworden…
Good choice Maartje. Veel geluk in Rio!!