Ellendige verpakkingen

Ellendige verpakkingen 

Het milieubewustzijn is een heikele kwestie, daar heb je vele stromingen in. In extreme vormen is dat aan de ene kant Trump die zegt dat er niks aan de hand is. En aan de andere kant sommige milieufanatici die nog maar één oplossing zien: terug naar paard en wagen. Daar tussenin zitten uiteraard heel veel nuances.

Ik zit zelf ergens in het midden, voor wat dat waard is. Biologische groenten eet ik al zowat sinds mijn kind zijn. Simpelweg omdat ze lekkerder smaken en ook omdat ik vermoed dat al dat gif dat op ‘gewone’ groenten wordt gespoten, niet zo best zal zijn voor de mens, ook al zullen de producenten daar een ander idee van hebben.

Ik rijd auto en nog niet elektrisch of hybride. Begin wel te beseffen dat dit bij een volgend aan te schaffen model een belangrijk punt gaat zijn. Want ja, schone lucht, dat is wel heel veel waard natuurlijk. En elk beetje helpt.

Op sommige terreinen zou je denken dat de oplossing niet zo ingewikkeld hoeft te zijn, maar vanwege een bepaald economisch patroon is het dat in de praktijk wel. Neem nou al die verpakkingen, daar word ik echt niet vrolijk van.

Met de kerstdagen hadden we weer een hoop van die harde plastic rotzooi in huis, die je op moet ruimen. Want elk cadeautje dat voor de kinderen gekocht wordt, hoe klein ook, wordt ingepakt met een hoop plastic, in afmeting veel groter dan het cadeau zelf. Ongetwijfeld is de reden dat die plastic een ‘drager’ is voor wervende afbeeldingen en teksten, om de kinderen te lokken die cadeaus uit te kiezen.

Natuurlijk, je gooit daarna alles in de speciale plastic zak voor plastic afval, en dat wordt dan gescheiden opgehaald en naar ik aanneem verbrand in oven, en in sommige gevallen misschien nog hergebruikt. Maar ik zou veel liever hebben dat die verpakking er niet omheen zat.

Plastic is een gigantisch probleem in onze maatschappij. Op de meest tropische stranden spoelen tegenwoordig vrachtwagenladingen vol plastic aan. Heel veel mensen gooien de verpakking gewoon weg waar ze op dat moment zijn. In de natuur, op het water, langs de weg, het maakt allemaal niet uit.

Het zijn zeker niet alleen de verdorven westerlingen die te moei zijn om het fatsoenlijk op te ruimen, in zogenaamd minder ontwikkelde landen kunnen ze er ook wat van. En dan heb ik het nog niet over de lege blikjes cola, bier en wat dies meer zijn, plus de hele afvalberg van de fast food-industrie.

Nou was ik deze week in mijn favoriete supermarkt, waar ze bijvoorbeeld een mooie afdeling biologische producten hebben. Helemaal goed. Maar de groente moet je in een plastic zak doen en dan op de weegschaal leggen om er vervolgens de sticker met gewicht en prijs op te plakken. Dus elke tomaat, kool of selderijstengel moet weer in de plastic. Moest, moet ik zeggen, want wat zag ik tot mijn groot genoegen? Voortaan kan het ook weer in een papieren zak. Die lagen keurig klaar, nette bruine zakken. Dan zijn de groenten nog altijd verpakt, maar als ik die zakken dan vervolgens bij het oud papier doe, heb ik toch het idee dat ik iets minder belastend ben voor het milieu.

Enfin, ik denk dat ik nu even naar buiten ga, want ik zag langs de weg in de berm weer wat lege blikjes en bakjes liggen, die voorbijgangers gemakshalve maar dumpen. Ik geloof dat knorvarkens in het algemeen minder rotzooi maken dan de mens. Ze wentelen zich door de modder, maar dat is puur natuur.

Jo Cortenraedt