Dubbel Lezen
Het bijhouden van het nieuws doe ik al vanaf de lagere school. In die tijd had iedereen in het dorp wel een krant. Meestal De Limburger, sommigen het Limburgs Dagblad. Bij ons in de straat woonden alleen arbeiders met een karig loon. Maar een abonnement op de krant, dat was normaal, een levensbehoefte.
In die tijd hadden we nog geen televisie thuis, maar dus wel een krant. En dat was de enige verbinding met de verre buitenwereld. Naast de radio dan, want die was er ook.
Decennia later zijn er vele nieuwsbronnen bij gekomen, mijn nieuwsgierigheid is gebleven. Maar je moet scherpere keuzes maken, want anders doe je de hele dag niks anders dan het nieuws bijhouden. In mijn geval zou ik dan niet meer toekomen aan het zelf maken van reportages. Het snelle nieuws volg ik online via NOS.nl bijvoorbeeld. En regionaal via 1Limburg.nl. Bij grote internationale gebeurtenissen schakel ik snel naar BBC en CNN. Of naar Duitse of Franse zenders, als het zich daar afspeelt.
Toch hou ik vooralsnog de papieren krant in huis. Sterker nog, ik ontvang er elke dag drie. De Limburger voor het regionale nieuws, De Telegraaf voor ‘het gevoel van de straat’, het harde nieuws en de goed onderbouwde financieel-economische pagina’s. En NRC-Handelsblad voor meer uitgebreid nieuws en achtergronden.
Wat ik steeds lastiger vind, dat is de overlapping. Met die nieuwssites is dat logisch, bij kranten vind ik dat minder handig. Ik begrijp heus dat als De Limburger en NRC Handelsblad in één huis zitten, namelijk het Mediahuis, dat ze dan samenwerken. Ik zou dat vooral doen op het gebied van commercie, distributie etc. Maar het gebeurt ook steeds meer journalistiek. Dan hou je voor de regionale krant wel een regionale redactie over, maar alles wat ‘van buiten’ komt, dat wordt dan overgenomen van de landelijke zus. Dat is zuiniger natuurlijk. Maar als betalend abonnee van beide kranten gebeurt het me wel steeds meer dat ik een verhaal in de NRC zie en lees, en de volgende dag kom ik precies hetzelfde verhaal tegen in De Limburger. Tja.
Waarschijnlijk neemt het Mediahuis binnenkort de Telegraaf over. Dan heb ik dus drie abonnementen uit hetzelfde (Belgische) huis. Op zich geen punt, qua service zou dat zelfs voordelen kunnen bieden. Maar wie weet kom ik straks drie keer hetzelfde verhaal tegen, ook al is de toonzetting en schrijfstijl tussen NRC en Telegraaf nogal verschillend.
Efficiency, dat zal ongetwijfeld het basisprincipe zijn van de Belgische krantenuitgevers, die zo succesvol bijna het hele Nederlandse dagbladwezen hebben ingelijfd. Daar valt zeker wat voor te zeggen en mogelijk is het ook de enige manier om nog een aardige tijd door te gaan met die papieren nieuwsuitgaven. En daarnaast moet dan het aantal digitale abonnementen worden opgevoerd.
Maar toch vind ik het persoonlijk jammer dat een krant niet meer echt een volledig eigen redactie heeft, maar dat zeker de regionale krant tegenwoordig een bundeling is van diverse redacties, verspreid over het land. Het voordeel van drie kranten is wel dat je vaak drie verschillende opinies leest over een bepaald thema. Des te meer ben je uiteindelijk op je eigen mening aangewezen.
En als er dan toch samenwerkt wordt, dan valt me op dat binnen zo’n Mediahuis nog niet zoveel ‘over de grens’ wordt samengewerkt. Berichten over pakweg de Belgische Maaskant of de Voerstreek, die verschijnen sowieso maar heel spaarzaam en als ze de regionale krant halen, dan lijkt het alsof ze geschreven of overgenomen zijn door iemand die er zelf nog nooit geweest is.
Maar voorlopig blijf ik mijn drie kranten lezen, al moet ik qua keuze voor de artikelen steeds selectiever worden. En dan neem ik regionaal ook nog de rouwadvertenties mee, als lid van een sociale gemeenschap. Voor de redactie misschien niet opfleurend, maar ik vrees dat dit voor veel mensen in de regio nog een belangrijk argument is om de krant te behouden.
Jo Cortenraedt
