De mooiste van allen

Man, wat was het een slopende Giro dit jaar. Geen seconde rust heb ik gehad. Iedere dag moest ik kijken, nooit eens pauze! Want er gebeurde iedere dag wel wat. Terecht dat men zegt dat de Giro de zwaarste is van allemaal… Voor de kijker ja!!

Van de tijdrit in Jeruzalem, de aankomst op de Etna, de klim naar de Zoncolan, de tijdrit in Rovereto, de afschuwelijke bergritten aan het einde. De duizelingwekkende ineenstorting van Yates en de ongekende ontsnapping van Froome.

Gelukkig was Tom er nog. De enige constante factor. De Maastrichtenaar hield me op de been. De man van kalmte. Van vertrouwen, kracht en wijsheid. Hij maakte nooit een fout (de afdaling van de Finestre dan wellicht) en kende geen slechte dagen. Bergop met de besten mee, in de tijdrit absolute wereldklasse. Waar iedere top-10 renner wel eens uit beeld was, reed Tom steevast mee voorin.

Tom heeft me drie en een halve week in de greep gehouden. Voor de buis laten kluisteren. Zelfs de vlakke ritten moest ik ineens volgen.

En man, wat heb ik vurig gehoopt op een roze herhaling van 2017. En ik zag de Markt in Maastricht alweer vol stromen, want heus: ‘zo erg vond ie het niet daar’.  Al weet ik zeker dat zo’n dag er weer een keer gaat komen. Tom gaat nog een hoop winnen.

Vandaag is er nog een criterium in Rome.  Ik probeer mezelf te bedwingen en die rit te laten voor wat ie is.  De Giro is gereden en Chris Froome wint hem.  De man die wellicht niet had mogen starten. Ja: hij mocht, maar ongelooflijk blijft het wel. Nog altijd is er geen duidelijkheid of ie gestraft wordt of niet voor een paar extra pufjes in de Vuelta vorig jaar. En hoezeer ik Tom dat roze gunde: de aanval van Froome vrijdag op de Finestre was fenomenaal. Een buitengewoon knappe sportprestatie. 

En wat hoop ik dat ik dat geloof deze keer mag behouden. Dat ik mag blijven genieten van de mooiste sport die er is. Van de mooiste ronde van allen.   Met de mooiste renner van allen.    Grazie Giro, Grazie Tom. Sei fantastico!!

Sander Kleikers