De 14e minuut
Zaterdagblog 24 oktober
De 14e minuut
Heel verheffend was het weer allemaal niet deze week. De zogeheten informatie-avonden over de komst van asielzoekers, gedomineerd door het schorriemorrie dat doet denken aan de serie Flodder.
En aan andere kant van de kwestie rond de asielzoekers die Iraakse homo’s die hun opvangcentrum moesten ontvluchten, omdat ze belaagd werden door agressieve landgenoten.
Het lijkt wel of er weinig plaats of in ieder geval aandacht is voor het middenveld, de nuance. Je bent kennelijk voor de komst van welke asielzoeker dan ook, of je bent er vierkant tegen. Dus ofwel een ‘linkse dromer’ ofwel een rechts-extremist. Meer smaken zijn er kennelijk niet. Terwijl er nou juist bij veel mensen behoefte is aan nuance. Jawel, mensen in nood moeten we helpen, zeker als het gaat om gezinnen met jonge kinderen. Maar wie halen we allemaal binnen, hoe kijken die tegen onze maatschappij aan, kunnen we al die banen leveren terwijl zoveel Nederlanders er niet in slagen om een baan te krijgen, enzovoorts enzovoorts. Een zeer complexe materie, waar bijvoorbeeld Paul Scheffer van de PvdA een weg in probeert te zoeken. Maar die wordt dan door de eigen achterban opzij geschoven omdat hij niet voluit achter ‘de partijlijn’ gaat staan maar juist de nuance opzoekt.
Enfin, de vluchtelingen dus.
Maar er was zoveel meer. Je kunt veel over verloren normen en waarden praten, maar de politici geven niet het goede voorbeeld door elkaar elke dag voor rotte vis uit te schelden. En zelfs bij de rechtbanken wordt het spel stiekem gespeeld, zo bleek uit een verhaal van Joep Dohmen in de NRC. De president van de rechtbank in Limburg, zelf woonachtig in Gelderland (en voor dik € 66.000 per jaar op onze kosten op en neer pendelend), had het zogenaamde neutrale onderzoek naar de standplaats van de rechtbank (Maastricht of Roermond) al dusdanig voorgekookt, dat het betreffende bureau dus vanzelf bij Roermond moest uitkomen. Als een man op zo’n positie het al niet meer zo nauw neemt met de zuiverheid van het spel, wat moet je dan van de burgers verwachten?
We hebben natuurlijk nog het voetbal, de uitlaatklep voor velen. Maar ja, ook daar is het kommer en kwel, zeker voor Nederland. Met deze week het treurige bericht dat de voetballegende aller tijden Johan Cruijff behandeld moet worden voor longkanker. Dat vind ik erg vervelend voor hem. Ik heb hem een paar keer uitvoerig gesproken en meegemaakt in Spanje, ik vond het een toffe vent.
Toch vind ik het een beetje raar dat dit weekeinde tijdens de voetbalwedstrijden in Nederland in de 14e minuut een minuut lang applaus voor Cruijff wordt gegeven. Ik gun hem natuurlijk een goed herstel van deze serieuze aandoening. Maar ik vind het een beetje massahysterie. Sowieso, de man is nog in leven, tegenwoordig kunnen de artsen veel, dus hij is nog lang niet dood.
Al dat massa-verdriet. Het doet me denken aan die avond in de Amsterdamse Arena bij het overlijden van André Hazes. En vol stadion dat zonder schaamte in huilen uitbarst.
Ik heb daar weinig mee. Verdriet is persoonlijk en valt altijd te respecteren. Maar kan het niet wat ingetogener, wat minder theatraal? Ik vind het een soort exhibitionisme op het gebied van treurnis.
Als er dan toch gehuild moet worden, dan zou dat bijvoorbeeld kunnen vanwege het bericht dat de Nederlandse bossen ernstig ziek zijn. Onder meer doordat er teveel stikstof in de bodem zit, voor een belangrijk deel te wijten aan de groei van de bio-industrie met de mammoetstallen etc.
Er zijn veel minder paddenstoelen dan vroeger. Minder vliegenzwam, eekhoorntjesbrood, heksenboleet en spijkerzwam. Waardoor de gevallen bladeren in het bos minder verteerd worden en de natuurlijke cyclus begint te haperen.
Nou èn? U en ik maken onderdeel uit van de natuur. Daarom zouden we er zuinig op moeten zijn. En dat zeg ik zonder meteen mijn vrienden en familie samen te roepen om samen in tranen uit te barsten.
Jo Cortenraedt
