Dankbaarheid
Elk willekeurig treinstation biedt als micro-model van onze macro-wereld een interessant kijkje in de (vermoedelijke) geestelijke staat van de reizigers. De meest voorkomende gezichtsuitdrukkingen zijn doorgaans toonbeelden van verveling, onrust, onverschilligheid, verschillende stadia van boosheid en/of iets dat nog het meest lijkt op verdriet. De mondhoeken staan vaak omlaag, de ogen zijn afgewend of kijken schijnbaar in het niets. Je zou van minder depressief kunnen worden.
Nou realiseer ik me natuurlijk dat er altijd iets aan de hand kan zijn. Maar wie zijn medemensen in deze omgeving observeert zou bijna gaan denken dat niemand in dit kikkerlandje echt blij of gelukkig is (en zo slecht doet de NS het nou ook weer niet). Deze bevinding staat in schril contrast met het World Happiness Report van de Verenigde Naties waar Nederland een zeer verdienstelijke zesde plaats inneemt. CBS rapporteert bovendien dat maar liefst 88% van de Nederlanders zich gelukkig zou voelen, 9% gelukkig noch ongelukkig is en slechts 3% echt ongelukkig zou zijn.
Kortom, we zijn hartstikke gelukkig maar laten het niet zien. En dat is jammer, want getoond geluk is besmettelijk. Een van de manieren om gelukkig te zijn én dit ook te laten zien is om oprecht dankbaar te zijn. Het is namelijk onmogelijk om tegelijkertijd dankbaar én ongelukkig te zijn. Dus kunnen we dankbaar zijn voor alles wat we in dit rijke land ‘hebben’ en wat we o zo vanzelfsprekend vinden. Uitstekende gezondheidszorg. Goede wegen. Snel internet. De vuilnisophaaldienst. Het schone water uit de kraan. Maar ook voor je wonderbaarlijke lichaam, waarin alle cellen en organen iedere dag opnieuw op harmonieuze wijze zorgen dat alles perfect functioneert. En voor de zon die ons verwarmt en alles doet groeien en bloeien, de bomen die ons schaduw bieden, de vogels die ons iedere dag opnieuw trakteren op prachtige fluitconcerten. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
We denken er nooit over na en staan er niet bij stil, totdat we het niet meer hebben. Tekenend in dit verband zijn de reacties van overlevenden van de atoombom op Hiroshima en Nagasaki die het opviel dat erna letterlijk een doodse stilte intrad omdat er geen fluitende vogels meer waren.
De Duitse spiritueel leraar en bestseller auteur Eckhart Tolle verwoordde het belang van dankbaarheid als volgt: “If the only prayer you ever say in your entire life is thank you, it will be enough.”
Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat dankbaarheid inderdaad vele positieve gevolgen heeft. Volgens het handboek positieve psychologie komt dat omdat het ervaren van dankbaarheid leidt tot het herbeleven van positieve ervaringen. Als je je levensomstandigheden waardeert helpt dit bovendien om moeilijke ervaringen positief te interpreteren. Tenslotte bevordert dankbaarheid prosociaal gedrag, zoals geven en iets voor andere mensen doen, hetgeen weer leidt tot meer welbevinden en andere prettige emoties. Dankbaarheid brengt dus een positieve kettingreactie op gang.
Als je nooit bewust dankbaar bent maar het wel zou willen worden, zijn er simpele manieren om dit voor elkaar te krijgen. Hou bijvoorbeeld een dagboek bij, waarin je elke dag vijf dingen opschrijft waarvoor je die dag dankbaar bent. Misschien werd je wakker zonder hoofdpijn, werd je aan de kassa meteen geholpen, kwam je droog thuis met de fiets, was ’s avonds je favoriete programma op tv of klom je kat gezellig bij je op schoot. En als je jezelf wilt uitdagen kun je na een tijdje tien dingen opschrijven waarvoor je dagelijks dankbaar bent. Ben je niet zo’n schrijver, zou je ook op een vast moment van de dag – bijvoorbeeld ’s avonds als je net in bed ligt – aan vijf dingen kunnen terugdenken waarvoor je erkentelijk bent.
Volgens neurowetenschapper en auteur Dr. Joe Dispenza is dankbaarheid ‘the ultimate state of receivership’. Daarmee bedoelt hij dat oprechte dankbaarheid de deur opent naar alle goeds dat het universum te bieden heeft.
Een betere reden om dankbaarheid te beoefenen zou ik niet snel kunnen bedenken.
Nu nog dankbaar die trein in…
