Op zaterdag heb ik wat extra tijd om de kranten te lezen en die neem ik dan ook. Natuurlijk, er komt wat ellende uit de hele wereld aan je voorbij, als je zo enkele verse kranten op tafel hebt liggen. Jawel, ik heb nog van die papieren dingen, al volg ik het nieuws ook digitaal. Beschouw het als een ontbijtceremonie.
Ik lees zowel de zware stukken, mits ik wel het idee heb dat de betreffende journalist of columnist er enigszins kaas van gegeten heeft. Hetgeen lang niet altijd het geval is. Maar ook de berichten met een knipoog of een wat minder treurig karakter, laat ik niet ongelezen voorbij gaan, zolang het geen totale flauwekul is. Door al deze criteria kan ik zodoende toch al aardig wat pagina’s of delen daarvan ongelezen omslaan.
Deze week hadden we het gevecht tussen PvdA-voorzitter Spekman en PVV-leider Wilders. De een vindt dat de ander zich beter moet gedragen. Op zich niks nieuws, totdat een PvdA-man van de afdeling Katwijk tweets begon te sturen over zijn wens dat Wilders zo snel mogelijk het leven laat. Hoe dom kun je zijn? Hij is ook nog advocaat, maar dat zegt niets over intelligentie. Schadelijk voor de PvdA in ieder geval.
In München hebben Amerika en Rusland afgesproken dat ze het wat rustiger aan gaan doen met het bombarderen in Syrië. Terwijl Assad aankondigde alle bezetters, opstandelingen en wat dies meer zij het land te gaan uitjagen. Nog altijd puinhoop dus.
Dan hadden we nog de teleurstelling dat het Amerikaanse Hooggerechtshof de milieuplannen van president Obama onderuit heeft gehaald. Dat was nou juist een van zijn successen. De rechters waren in meerderheid conservatief, dus Republikeins, dus tegen. Geen schonere lucht dus de komende jaren voor de Amerikanen en van hun kant hoef je op dat vlak internationaal weinig te verwachten.
In eigen land waren het weer de voetbalhooligans die feilloos aantoonden hoe ver heen we met de moraal zijn geraakt. De donker getinte Feijenoord-doelman Kenneth Vermeer werd eerst door een Ajax-supporter uitgebeeld als een pop met een strop om de nek. En een paar dagen later zwaaiden Ajax-supporters tijdens een potje pikvogelen met borden met de tekst ‘Kenneth Vermeer NSB’. Een van die gasten heeft nu verklaard dat hij ‘erin geluisd is’. Door wie en waarom, vertelde hij er niet bij. Maar dat is de trend nu. Iemand die iets uitspookt, drugs smokkelt of anderszins iets doet dat niet door de beugel kan, die roept dat ie ‘erin geluisd is’. Dus zelf niet wist wat ie deed, dat moest iemand anders zijn geweest. Nu op zoek naar een gespecialiseerde ‘inluis-advocaat’, daar heb je er veel van in Nederland, dus dat zal wel geen probleem zijn. En dan kan het racistische schorem weer een weekje gaan schoffelen in een gemeenteplantsoen als taakstraf.
We hebben ook nog het druk bekeken Correspondents’Dinner gehad met premier Rutte als cabaretier. Natuurlijk werd er kritiek opgeleverd, zo gaat dat in Nederland. Vooraf al zeiden enige journalisten dat ze niet in smoking erbij gingen zitten, onder wie Peter Vanderermeersch, de Vlaamse hoofdredacteur van de NRC. Want, dan zou hun journalistieke onafhankelijkheid in het geding komen. Dat vind ik nou flauwekul. Als je sterk genoeg in je schoenen staat, dan kun je gemakkelijk bij vele soorten gelegenheden komen en heb je dit soort smoesjes niet nodig. Valt me tegen van een liberaal denkende Belg die de krant leidt die ik dagelijks graag tot me neem.
Enfin, ik vond al met al dat Mark Rutte het goed deed. Een beetje zelfrelativering, dat doet de mensheid en zeker de politiek geen kwaad. En journalist Twan Huys had het naar Amerikaans voorbeeld prima georganiseerd. Bovendien was zijn smoking goed van snit. Chapeau!
En dan die foto van George Clooney en zijn prachtige vrouw en mensenrechtenadvocate Amal, samen op de koffie bij Angela Merkel. De Amerikaanse acteur moest toch in Berlijn zijn voor het filmfestival. Slim van Clooney om zijn zorgen over de mensenrechtensituatie in Darfur ook aan te kaarten bij de meest invloedrijke leider in Europa. Voor hem gaan de deuren gemakkelijk open en die positie benut hij prima. En Merkel van haar kant weet ook dat mensen die zich in de praktijk inzetten voor mensen in nood, de politiek soms nog wat kunnen leren. En als die dan ook nog Clooney heet, misschien dat Angela dan zelfs een beetje zenuwachtig wordt.
Zou trouwens benieuwd zijn wat Clooney doet met Valentijnsdag. Ja hoor, ik snap ook wel dat het allemaal commercie is en dat je het hele jaar lief moet zijn voor elkaar. Maar van de andere kant, wat maakt het nou uit om toch wat extra leuks te verzinnen op zo’n dag voor je geliefde? Ik vermoed dat Clooney zich best wat origineels en humoristisch zal laten invallen.
Ik ga zelf ook wat bedenken. Weet nog even niet wat, maar dat komt nog wel. Toujours l’amour.
Jo Cortenraedt
