Bronsgroene bivakmuts
Dus een Nederlandse politieagente mag geen hoofddoek dragen, maar enkele zogeheten voetbalfans mogen wel met bivakmuts door de Maastrichtse straten marcheren en vervolgens gemaskerd het stadion in. Burgemeester Penn verdedigde het politiebeleid nog door te zeggen dat ‘het risico op escalatie te groot was’ om die bivakmuts-fans erop aan te spreken.
Ik frons de wenkbrauwen en open de laptop. Sinds donderdagavond struin ik het internet af. Maar ik heb hem nog steeds niet gevonden, mijn gekleurde bivakmutsen voor vandaag. Is blijkbaar helemaal de mode, om sport te kijken met een gelaat-bedekkende muts in clubkleuren. Zo zag ik bij MVV een zelfverklaarde fan in rood-witte bivakmuts. En in de fan-optocht van ‘SV on Tour’(StadionVerbod on tour) bleek het helemaal de ‘dresscode’. Maakt niet uit wat je draagt, als je muts maar goed zit!
Wat een treurige vertoning in De Geusselt donderdagavond. De wedstrijd van de eeuw werd het beschamende gevecht van de eeuw. De spelers deden ongelooflijk hun best, de tienduizend fans in de Geusselt ook, maar alle aandacht ging uit naar de 50 relschoppers in de hoek van het stadion. En terecht ook. Hoe was het namelijk in hemelsnaam mogelijk dat mensen vlaggen mochten meenemen in het vak? Doorgaans hou ik ervan. In Duitsland wapperen de fans 90 minuten lang met hun clubkleuren. Maar in De Geusselt duurde het 45 minuten, toen de stokken van het ene naar het andere vak vlogen. Het speerwerpen voor gevorderden.
’Klootzakken’, noemde MVV-voorzitter Bert Kersten de relschoppers. Terecht, het was een beschamende vertoning. Maar Bert moet ook goed in de spiegel kijken. Bivakmutsen, vlaggenmasten, rookbommen en ander schadelijk materieel in het vak… Hoe is het toch mogelijk?
Nee, dan de wielerfans langs de kant van de weg in de nu al historische Giro. Ik houd m’n hart iedere dag vast als ik die halfdronken ‘fans’ bergop zie mee rennen, met de matadoren omhoog. Hopend dat er niet plots een vlag in een wiel vastloopt.
Die stress is gelukkig voorbij. Vandaag in de tijdrit zullen de fans de renners niet meer kunnen bijhouden. Op het ruim 29 kilometer lange parcours naar Milaan gaat Tom Dumoulin geschiedenis schrijven. Het moet nog gebeuren natuurlijk, maar ik weet het zeker. Dit is de Giro di Tom.
Twee ritten gewonnen, vandaag komt er nog één bij! Aanvallen en aangevallen worden. Geruchtmakende sanitaire stops (betere Mestreechter Sphinx-pleepotten reclame is er niet) en de fabelachtige eindzege. Om half 6 vanmiddag is het definitief. Zo ongeveer tegelijk met de beslissende penalty’s in het Parkstad Limburg Stadion bij Roda-MVV.
Wat een dag vandaag. Max in Monaco, Roda-MVV en Tom in de Giro. En dan ook nog eens bij 27 graden in Limburg. RedBull-blauw, Roda-geel, MVV-rood en Giro-roze. Morgen draag ik ze alle vier tegelijkertijd.
Vierkante tv-ogen door het vizier van mijn bivakmutsjes. Klaar de race van de eeuw, de wedstrijd van de eeuw en de tijdrit van de eeuw. Zondag 28 mei wordt dé Limburgse sportdag van de eeuw.
Heeft iemand al een bronsgroene bivakmuts gevonden?
Sander Kleikers
