Blatter en Platini
Het was meen ik in 2007 tijdens het UEFA-congres in Budapest dat ik zowel Sepp Blatter als ook Michel Platini de hand drukte en beiden kort interviewde voor de camera. Niet als sportverslaggever, maar ik maakte destijds een portret van Jeu Sprengers, de Limburgse coryfee in het UEFA-bestuur. En hij stelde me voor aan beide heren. Ik zal het nooit vergeten dat Jeu me tevoren toefluisterde dat ik op mijn hoede moest zijn. Blatter was in zijn ogen sowieso een boef en Platini speelde zijn eigen spel.
Enfin, de aimabele Nederlandse sportbestuurder, door de wol geverfd, genoot groot gezag in de internationale voetbalwereld. Hij hield de kas bij van de UEFA en deed dat nogal streng, zeker voor voetbalbegrippen. Hij kon prima opschieten met Lennart Johansson, de Zweedse voorzitter van de UEFA. Die was nogal voor transparantie en modern besturen. Jeu ging vaak bij hem op bezoek in Stockholm, dan bespraken ze de koers van de Europese voetbalbond.
Blatter was bij dat congres als eregast, immers als voorzitter van de FIFA, de wereldvoetbalbond. Dat is dus nog een stapje hoger dan bestuurslid van de Europese voetbalbond. Blatter was vol lof over Sprengers. „Maar dat is theater”, zo stelde Jeu nuchter vast. Hij rekende zich niet rijk wat dat betreft. Of misschien toch wel een beetje. Want er waren een aantal maanden later bestuursverkiezingen in aantocht bij de UEFA en de Limburger was een loyale vent. Dus steunde hij zijn voorzitter Johansson. Dat was heel sympathiek en ook koersvast, maar hij had er niet op gerekend dat een meerderheid op Platini zou stemmen. En die rekende meteen af met de aanhangers van Johansson, die konden hun bestuursfunctie vergeten.
Een mentale klap voor Sprengers, want hij had jarenlang veel tijd gestoken in de internationale voetballerij en genoot daar zichtbaar van. Bovendien liet hij zich niet meesleuren in de sfeer van schimmigheid en geritsel. Het zal geen rechtstreeks gevolg zijn geweest, maar toen ik Jeu ontmoette tijdens de kunstbeurs TEFAF in Maastricht in maart 2008, zag hij er ineens anders uit. Sterk vermagerd, niet meer de oerkracht die hij altijd uitstraalde. Hij bleek ongeneeslijk ziek, een maand later werd hij begraven.
Ik denk nog vaak aan hem terug als ik Blatter en Platini zie acteren. Natuurlijk, op het hoogste niveau wordt hard gespeeld. Maar Sprengers voelde toen al haarfijn aan dat Blatter niet deugde. Als financiële man had hij al lang in de gaten dat de FIFA-voorzitter zich als een koning opstelde en de macht naar zich toetrok in een sfeer van corruptie. Afgevaardigden van arme landen uit Afrika en Azië bleken snel omkoopbaar en zo wist Blatter jarenlang op de troon te blijven zitten.
’s Avonds tijdens het galadiner zat Blatter als een Zonnekoning aan tafel, Sprengers had geen zin om aan die tafel aan te schuiven.
‘Kom jong, ver zette os hie’, zei hij met een glimlach. Ik denk dat het Sprengers nu zou verbazen dat Blatter het nog zo lang zou volhouden. Dat het nog zo lang zou duren voordat zijn bedrog zou uitkomen. En Platini? Tja, die kwam nog wel speciaal naar Venlo om afscheid te nemen van Jeu, vlak voor de begrafenis. Blatter was trouwens bij de uitvaart aanwezig.
Jeu moet zich in de kist ongemakkelijk hebben gevoeld.
Jo Cortenraedt
