Geen categorie

Adieu Johnny

Het zal al een jaar of zes geleden zijn dat mijn vrouw met onze jongste kinderen (toen zowat 4 en 7) een weekeinde naar Cannes kwam, waar ik anderhalve week vertoefde voor het filmfestival.

In de mondaine bar van hotel Majestic, waar ik de obers al zowat 35 jaar ken, zaten we aan een tafel in ruime zetels rustig een glas wijn te drinken. De kinderen waren natuurlijk feestelijk gekleed, want je moet je toch een beetje aanpassen aan de omstandigheden, daar kun je op momenten die zich ervoor lenen al vroeg mee beginnen. Naast ons was nog een tafeltje vrij, maar dat werd al vlug opgeëist door een koppel dat vooraf werd gegaan door twee stevige mannen met ‘oortjes’. Dan weet je hoe laat het is.

En jawel hoor, een relatief jonge blonde Française kwam binnen met haar partner, niemand minder dan de Franse rockster en acteur Johnny Halliday. In Frankrijk en de rest van de Franstalige wereld een ongekend fenomeen, daarbuiten aanzienlijk minder bekend. Het ervaren personeel reageerde niet overmatig nerveus, ze zijn daar wel wat gewend in al die jaren.

Je zag aan de groeven in z’n gezicht dat de zanger er stevig op los geleefd had. Er werd een drankje besteld, ik meen iets van een gin-tonic of daaromtrent. En, de ster himself vond het tijd om een sigaret op te steken. Ik meen dat dit fenomeen in die tijd niet meer wenselijk werd geacht, maar voor een echte ster gelden soms andere wetten. Dus niemand zei er iets van.

 

De charmante vrouw, Laeticia Boudou, had de regie in handen. Zij was zijn vijfde en laatste echtgenote en 32 jonger. Ooit maakte ze furore als model. Halliday zelf zat een beetje voor zich uit te turen. Hij had weinig behoefte aan communicatie en wij hielden ons aan die code. Totdat hij onze kinderen in het vizier kreeg. Die vond ie blijkbaar nogal geestig, dus hij begon contact te zoeken. Qua taal liep dat niet echt lekker, maar kinderen hebben hun eigen taal en dus was er toch een zekere communicatie. De rocker maakte grappige gebaren en onze zoon en dochter moesten er hartelijk om lachen. Je merkte dat hij voor kinderen een lieve man was, dat is altijd een pré.

Dat ging zo’n tijdje door totdat mevrouw Halliday het sein kreeg dat de limousine klaar stond om het gezelschap naar de rode loper van het Palais des Festivals te brengen. Daar ging een film in première waarin de zanger een rol vertolkte, namelijk die van rockster. Hij speelde dus zichzelf.

‘Een grappige mijnheer’, zeiden onze kinderen. ‘Hij zag er wel een beetje gek uit, maar hij was wel heel aardig’. 

Deze week heb ik hen verteld dat de goede man van weleer gestorven is en dat heel Frankrijk rouwt, inclusief de president.  Die gaf als eerste een emotionele reactie op het overlijden van de Franse versie van Elvis Presley. Mede namens zijn vrouw Brigitte schreef hij in zijn brief aan de familie: ‘We hebben allemaal iets van Jonny in ons’.  Hij doelde op het rebelse. Zelfs zo rebels, dat dit politiek een tijd lang een probleem was. Want Halliday mocht dan wel progressief zijn in zijn performance, zakelijk gezien zat hij meer aan de rechtse kant. Hij of misschien eerder zijn vrouw. Toen de socialistische regering de vermogensbelasting tot ongekende hoogte opschroefde, dreigde Halliday eerst naar België te verhuizen. Niet eens zo vreemd, want zijn vader Leon Smet was Belg. Johnny heette eigenlijk Jean-Philippe Smet, maar dat is niet zo rock-naam, dus maakte hij er Johnny Halliday van. Mijn al lang overleden tante noemde hem steevast ‘Johnny Holliday’. Die interpreteerde de namen van beroemdheden sowieso nogal ruim, want de Amerikaanse president Kennedy noemde zij indertijd ‘president Eisenhower’.  God hebbe haar ziel.

Johnny Halliday vroeg de Belgische nationaliteit aan, maar die werd hem geweigerd. Daarop koos de zanger, die meer dan 100 miljoen albums verkocht, voor het Zwitserse Gstaad als woonoord. Daar weten ze wel om te gaan met vermogende lieden.

Enfin, ondanks deze fiscale rel is Hallyday toch in de harten van de meeste Fransen gebleven en dat heeft Emmanuel Macron goed aangevoeld. Hij zal het woord voeren bij de uitvaart die wordt gehouden in de prachtige Madeleine-kerk, niet ver van de Place de la Concorde in Parijs.

Dit weekeinde staat op de Eifeltoren nog in grote letters ‘Merci Johnny’. En de Fransen zullen zachtjes zijn hit zingen: ‘Que je t’aime’.

 

Jo Cortenraedt  

 

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Geen categorie

Gerelateerd nieuws