WijnSpijs Sittard, een verrassende culinaire verkenningstocht

In Sittard vond het afgelopen weekend de tweede (uitgestelde) editie van de lokale WijnSpijs Wandeling plaats, een evenement dat in een toenemend aantal plaatsen in Nederland gehouden wordt, en al met al een doorslaand succes is. Tijdens de leerzame culinaire tocht door de binnenstad van Sittard kregen zondagmiddag zo’n 120 deelnemers in vijf verschillende restaurants een gerechtje en een bijpassend glas wijn voorgeschoteld.

De bladeren vallen nog nét niet en masse van de bomen, maar voor de eerste keer een winterjas aan, voelt na zo’n uitgerekte zomer wat onwennig. Ondanks het wat gure weer – dat later op de middag overigens zal omslaan in een enkel zonnestraaltje – zitten de terrasjes in het historische centrum van Sittard aardig vol.

Om deelnemers aan de tweede editie van de Sittardse WijnSpijs Wandeling te ontwaren, hoef je niet veel moeite te doen. De vijf deelnemende zaken liggen op slechts enkele steenworpen afstand van elkaar (op en rond de Markt om precies te zijn), wat gezien de beperkende coronamaatregelen niet eens zo slecht uitkomt: de wandelende lekkerbekken – vorig jaar zo’n zestig; dit jaar twee keer zoveel – kunnen door de geringe afstanden die ze moeten afleggen, overal tijdig de benen onder tafel schuiven en – na in alle rust van wijn en spijs te hebben genoten – ook op tijd weer weg.

Meds

Na een gezellige wandeling vanaf het station richting het centrum beginnen we onze culinaire ontdekkingstocht bij Meds, een restaurant aan het einde van de Markt, met een warme en bijna huiselijke sfeer – of ‘cozy’ zoals ze dat in het Engels zeggen. Meds is opgezet door twee broers met een voorliefde voor de mediterrane keuken, met name de Italiaanse. Foto’s van grote Franse filmsterren van weleer – Bouvil, Fernandel, Jean-Paul Belmondo en Jean Gabin – dragen onmiskenbaar bij aan de zuidelijke sfeerbeleving.

De liefde voor Italië komt in elk geval terug in ons eerste smaakvolle gerechtje. Een cannelloni met scampi en venkel in een sausje van kreeftencrème, afgemaakt met een blaadje ruccola. Daarbij wordt een frisse witte Corbières van Château Fontarèche geschonken, een pittig wijntje dat het heel goed doet in combinatie met de anijsachtige smaak van de venkel.

Ich & Dich

Zoals gebruikelijk lopen niet alle deelnemers de route in dezelfde volgorde. Dit om te voorkomen dat restaurants de drukte niet zouden aankunnen en andere zaken op bepaalde delen van de middag lege stoelen zouden hebben. In ons geval leidt de tocht ons van het huiselijke Meds naar het gezellige eetcafé/restaurant Ich & Dich. Ook deze zaak ligt op de Markt van Sittard, niet meer dan een paar honderd meter verderop.

Bij Ich & Dich zitten, behalve de gasten van Wijn&Spijs, ook andere gasten plezierig te genieten: op het terras, maar ook binnen. Na een hartelijk welkom wordt ons – hoe attent – onmiddellijk een glaasje water ingeschonken. Niet lang daarna volgt een mooie, jonge, rode wijn uit Puglia, gemaakt van de Primitivo, een in Zuid-Italië veelvoorkomende druif en met – in dit geval – een vleugje vanille en daardoor een licht zoetje. Niet veel later volgt het gerecht. Het ziet er betrekkelijk eenvoudig, maar toch verrassend uit. Een mooi stuk ribeye, gemarineerd in een kruidenmengsel, met puree van zoete aardappel en paksoi. Het eten en de wijn zijn goed op elkaar afgestemd: de ribeye is mals, met een licht oosters smaakje, wat goed matcht met de paksoi die er bovenop ligt. De jus van het vlees met de zoete aardappelpuree laat het geheel zacht smaken.

De vriendelijke chef, die voor het eerst meedoet met WijnSpijs, neemt de gewaardeerde moeite om zijn creatie hoogstpersoonlijk aan tafel te komen uitleggen. Hij scoort sowieso punten qua originaliteit.

Restaurant De Limbourg

De Limbourg ligt eveneens op de Markt. Dit warme doch eenvoudig ingerichte restaurant met prachtige kroonluchters aan het plafond en authentiek glas-in-lood- is in Sittard een begrip. De witte wijn die de sommelier ons inschenkt, een Verdejo uit de Spaanse wijnstreek Rueda, past wonderwel bij ons volgende gerechtje: een combinatie van scampi en zeebaars op een smeuïge risotto en een lichte saus van kerrie, gegarneerd met enkele mosselen. De wijn is aanleiding voor een levendige conversatie met mijn collega tegenover mij aan tafel; het groepje WijnSpijs wandelaars dat naast ons zit, heeft het eveneens zichtbaar naar de zin.

George’s

Als de borden leeg zijn en onze buiken weer ietsje meer gevuld, maken we ons op voor een vierde etappe van onze allerminst uitputtende wandeltocht. George’s, het luxueuze restaurant van het eerder dit jaar geopende Hotel Merici, onderdeel van Black Label Hotels, blijkt in de korte tijd van zijn bestaan al een aanzienlijke naam te hebben opgebouwd. Gasten die we tijdens onze gezellige wandeling tegenkomen, vertrouwen ons toe hoezeer ze er naar uitkijken om deze parel te bezoeken; wijzelf al niet minder.

George’s is schitterend gelegen. Een sierlijk tuinpad leidt ons naar de ietwat verborgen liggende toegangsdeur. Eenmaal binnen wijst een lange gang met zwart-witte tegels ons de weg naar de ingang van het restaurant. Wat een binnenkomst! Je kijkt bij George’s je ogen uit. Een oud klooster dat is omgetoverd tot een sfeervol restaurant waar alles klopt, wat niet in de laatste plaats geldt voor de vriendelijke bediening, die ons zelf een tafeltje laat uitzoeken.

De lichtinval op de open marmeren keuken waar je de koks aan het werk ziet, de nogal dikke kerkse witte kaarsen die de donkere tafels in een romantische gloed zetten én een heerlijk vormgegeven stoel waar je gemakkelijk uren op kunt zitten. Om nog maar niet te spreken over de hangende lampen die je omringen. Licht dat je je helemaal op je gemak doet voelen, en dan moeten het eten en de wijn nog komen. Bewonderingswaardig en een echte wow-factor. Een etentje bij George’s maakt van elke gelegenheid een speciaal moment. De signature dish van de chef, een steak tartaar met truffelolie, rode biet en toefjes truffelmayonaise, ziet er niet alleen mooi uit, maar is vooral ook hoog op smaak. Zeker met een redelijk eenvoudige Chardonnay uit Zuid-Frankrijk, die bij dit gerecht een voltreffer is. George’s is een echte topervaring, waarvoor ik ook heel graag een kilometertje of wat had omgelopen.

Silverster’s

Luxe-restaurant Silvester’s vormt het eindpunt van onze culinaire tocht. Ook hier worden we allervriendelijks begeleid naar onze tafel die grenst aan de groene tuin. De tafel is gedekt met wit linnen met daarop een lief bloempje waar direct je blik op valt. Als mijn tafelgenoot even weg is om zijn handen te wassen, vult de attente gastvrouw alvast onze glazen. Ook in dit geval is gekozen voor een Primitivo uit Puglia, zij het dat het in dit geval gaat om een wat steviger riserva. Onze dag kan niet meer stuk: we genieten van een prachtig uitzicht op zowel de tuin als op de rest van het langgerekte restaurant.

Als we onze halzen strekken, kijken we nog net niet in de open keuken, van waaruit heerlijke geuren opstijgen. Geuren uit de Indonesische keuken, waar ik door mijn Indonesische roots van kinds af aan vertrouwd mee ben. Mijn tafelgenoot, die de nodige ervaring heeft met wijn-spijscombinaties, vertelt mij dat de ingeschonken wijn het fantastisch zou doen bij een rendang. Het laat zich raden wat er enkele minuten later op tafel staat: een heerlijke, niet al te pittige rendang met paksoi en cocoscrème. Een heerlijke afsluiter van de tweede Sittardse WijnSpijs Wandeling. Wij kijken alvast uit naar editie nummer drie.