Moeten we nog praten over de oude en de nieuwe wereld?
Praten we over wijn, dan praten we al gauw over het verschil tussen de ‘oude’ en de ‘nieuwe’ wereld. De oude wijnen vinden we in zuidelijke delen van Europa, nieuwe wijnen vooral aan de andere kant van de oceaan. Maar hoe relevant is die onderverdeling anno 2025 nog?
De Judgment of Paris is een historisch moment dat wordt beschouwd als hét moment waarop wijnen uit de ‘Nieuwe Wereld’ konden concurreren op het internationale wijnpodium.
We gaan even terug naar 1976, een tijd waarin Frankrijk nog koning is van de wijnwereld. Op 24 mei van dat jaar organiseert de Engelsman Steven Spurrier een internationale wijnproeverij waar wijnen blind worden geproefd door Franse experts. Op het menu een indrukwekkend oeuvre Franse wijnen zoals Haut-Brion, Leflaive en Roulot. Uit Amerika komen bekende wijnen op tafel, zoals Stag’s Leap, Mayacamas en Ridge Vineyards.
Tot ieders verbazing komen tijdens deze memorabele proeverij niet de Franse, maar twee Amerikaanse wijnen als winnaars uit de bus. Ik kan het niet beamen, ik liep toen immers nog niet op deze wereld rond, maar dit evenement wordt beschouwd als het moment waarop Franse en Europese wijnmakers zich realiseerden dat er zich aan de andere kant van de oceaan een grote concurrent verscholen had gehouden. Ik denk ook dat sommige wijnmakers goed geschrokken waren en een figuurlijke ‘schop onder hun hol’ kregen om meer te innoveren en de kwaliteit van de Europese wijnen verder te verbeteren.
Deze gebeurtenis, de Judgement of Paris, komt al vrij vroeg in de studie over wijnen aan bod. In veel wijnstudieboeken is er tot op de dag van vandaag een onderverdeling tussen wijnen uit de ‘oude’ en de ‘nieuwe’ wereld. Maar is deze onderscheiding nog wel zo relevant?
Op zondagavond 23 maart vond er bij Harry’s in Maastricht een speciaal diner plaats, waar ik als sommelier op de vloer stond. Al enige tijd terug bedacht ik samen met Jean-Marc Beaumont, mede-eigenaar van Hotel Beaumont, een line-up om de ‘Judgement of Paris’ in een moderne jas nog eens over te doen. De insteek daarbij was niet om een winnaar te benoemen of te bepalen welk land het beste is, maar om het beste van twee kanten van de oceaan te laten proeven.
Met behulp van de neef van Jean-Marc, Oscar Henquet, managing director van het gerenommeerde wijnhuis Rudd Estate in Napa, konden we aan een paar oudere jaargangen Napa komen. Via een connectie van de Deense importeur van Oscar kwamen we in contact komen met niemand minder dan de beroemde wijnschrijfster Jancis Robinson, om de avond te begeleiden.
Eerder had Jancis al zo’n avond in Kopenhagen begeleid met louter Amerikaanse wijnen. Bij Harry’s kozen we er bewust voor om wijnen van bekende wijnhuizen die op 24 mei 1976 op het menu stonden te combineren met wijnen van relevante wijnmakers waar we nu mee samenwerken (en die destijds nog niet bestonden). Helaas konden we op deze ene avond geen twintig wijnen serveren: we kozen voor een geweldige kleinere selectie. Denk aan Puligny-Montrachet van Leflaive uit 2018, Léoville Las Cases uit 2005, Rudd Estate uit 2011 en Memorious Pinot Noir van Raj Parr’s Domaine de la Côte.
Aan het einde van de avond konden wij, en de aanwezigen, niet anders dan concluderen dat we de termen oude en nieuwe wereld best kunnen vergeten. Immers, stilistisch gezien hebben de twee werelden elkaar enorm beïnvloed en verbeterd. Zo zie je maar: mondialisering kan goed uitpakken, al weet ik niet zeker of de Amerikaanse president er ook zo over denkt!
