Bordeaux is het grootste wijngebied van Frankrijk met een royale keuze aan eenvoudige, goed inzetbare tot boven gemiddeld goede wijnen voor uiterst schappelijke prijzen.
Bordeauxwijnen zouden (te) duur zijn – dat denken vooral liefhebbers die de echt dure bordeauxwijnen nog nooit gekocht en geproefd hebben. De classificatie van 1855 heeft een select en klein clubje bezittingen aan de linker oever (Médoc), later aangevuld met de top van Saint-Émilion en Pomerol, in de loop der tijden erg hoge prijzen bezorgd. Bordeaux te duur? Slimme liefhebbers van klassieke kwaliteitswijnen weten wel beter. Bordeaux kent immers talrijke subgebieden met herkomstbenamingen als Bordeaux , Premières Côtes de Bordeaux, Blaye, Bourg, Castillon, Lalande de Pomerol, Côte de Francs en ook de satellieten van Saint-Émilion.
Hier worden met de kennis van de Grands Crus merendeels voortreffelijke wijnen gemaakt en voor een fractie van de prijs van de top aangeboden. Die kennis wordt aangestuurd vanuit de grootste en beroemdste wijnuniversiteit van de wereld: Bordeaux Talence. De prijzen van de wijnen met een bescheiden komaf blijven laag omdat de concurrentie en het verschijnsel bordeaux-bashing hiervoor zorgen. En toch zijn er restaurateurs die trots vertellen dat ze géén bordeaux op de kaart hebben staan, zoals Noma in Kopenhagen, dat het beste restaurant van de wereld zou zijn. Daar zweren ze bij natuurwijnen.
Alsof er in Bordeaux geen biologische, biodynamische en natuurwijnen geproduceerd worden. De vergelijking met de nu zo hevig rondzwervende complottheorieën dringt zich op. Emoties voeden verhalen, verhalen stimuleren overtuigingen, overtuigingen worden gegoten in de krankzinnigste stellingen. Stellingen die de waarheid claimen maar o zo ver van de realiteit verwijderd zijn. En waar komen we deze verschijnselen zo frequent tegen? Juist, bij de aanhangers van complottheorieën!
Inspiratiebron
Bordeaux is eeuwenlang een uiterst waardevolle inspiratiebron voor talloze wijnmakers over de hele wereld gebleken. Met verbetering van de kwaliteit op mondiaal niveau. Het getuigt van een gebrek aan respect om demonstratief de rug te keren naar een zo waardevolle bron vanuit een ‘alternatieve’ houding met als slogan ‘alles uit de klassieke school is waardeloos’. We hebben het in de wijnschrijverij ook zo vaak gezien. Niet gehinderd door kennis wordt vanuit de startpositie van de beginnende wijnschrijver te vaak al ‘het oude’ rücksichtslos af-geserveerd en krijgt het nieuwe en alternatieve onevenredig veel aandacht. Zoals bijvoorbeeld de oranjewijnen. Qua techniek helemaal niks bijzonders. Zelf heb ik er in de Provence zo’n twintig jaar geleden al uitgebreid mee geëxperimenteerd om de van nature neutrale rolledruif tot meer expressie te dwingen. Alleen kwamen ik noch anderen op de gedachte die wijn ‘vin orange’ te noemen.
Het zou Noma sieren als ze de biologisch-dynamisch gecertificeerde Chateau Pontet Canet 5e Grand Cru Classé Pauillac (150 tot 200 euro per fles) op de kaart zouden zetten. Of de wijnen van Thierry Valette die ook biodynamisch gecertificeerd zijn en veel minder kostbaar maar wel van uitstekende kwaliteit. De Clos Puy Arnaud Cotes de Castillon a.c. kost zo’n € 40 per fles en bevindt zich op het niveau van een uitmuntende Saint-Émilion. Met als bijkomend voordeel dat deze wijnen niet na de geringste blootstelling aan licht en wisselende temperaturen troebel worden. Wie gezond wil genieten let op de certi-ficaten van AB (Agriculture Biologique), demeter (bio en biodynamisch), Biodyvin etc. voor Franse wijnen en de desbetreffende certificaten voor bijvoorbeeld Italiaanse (vino biologico) en Spaanse wijnen.
