Waarom een hamburger en een Grand Cru Classé elkaar niet hoeven te bijten
Een tijdje geleden schreef ik op deze plek over een kwestieuze bordeaux-aanbieding bij de Aldi. Onder de kop ‘Hoe drie-flessen-bordeaux-voor-een-tientje prille liefdes naar de knoppen helpt’, schetste ik hoe serieuze wijnjournalisten hun reputatie te gelde maken – of misschien is ‘te grabbel gooien’ wat treffender uitgedrukt – door bij wijze van goedbetaalde bijbaan vineuze niemendalletjes – lees: nauwelijks drinkbaar spul – de hemel in te prijzen.
Als voorbeeld noemde ik de bij Aldi verkrijgbare 2021 Beau Ceran Bordeaux AOP. Deze wijn – drie flessen voor een tientje – kwam in de De Grote Hamersma als ‘goed getest’ uit de bus. ‘Kleur, smaak, geur, deze bordeaux heeft alles’, luidde de omschrijving. Wijnliefhebbers die deze marketingtaal geloven, lopen de kans om van een koude kermis thuis te komen. Huh? Zijn dit nu die beroemde bordeauxwijnen, waar iedereen het altijd over heeft?
Het stuk bleek goed te zijn gelezen, want het leverde me tientallen reacties op. Van wijnliefhebbers die – net als ik – moeite hebben met het feit dat de samenstellers van supermarktkoopjesgidsen de consument – hopelijk tegen beter weten in – op het verkeerde been zetten. Maar ook wijnhandelaren en sommeliers reageerden met de boodschap achter mijn verhaal te staan.
Maar er gloort ook goed nieuws. Als ik de analyses goed beluister, is er aanleiding om de hoop te koesteren dat de wijnrommelgidsjes hun langste tijd hebben gehad: de twintigers en dertigers van deze tijd beseffen – meer dat hun wijnkoopjesjagende ouders – dat je niet voor een dubbeltje op de eerste rang kunt zitten. Je snappen heel goed dat kwaliteit zijn prijs heeft, al helemaal als wijnboeren investeren om een mooi product neer te zetten. Bovendien hechten ze aan duurzaamheid.
Nog niet zo lang geleden sprak ik er tijdens een bordeauxavond op Château Neercanne over met Bordeauxspecialist Marco ten Hoopen. De aan de Hoge Hotelschool Maastricht opgeleide wijnhandelaar is sinds jaar en dag kind aan huis bij de grote huizen in ’s werelds meest gereputeerde wijnstreek. Ten Hoopen heeft geen grote woorden nodig om ‘zijn’ wijnstreek te promoten. Hij levert bordeauxwijnen aan tal van toprestaurants in Nederland – in Limburg onder meer aan Château Neercanne en restaurant Julemont in Wittem. Daarnaast is hij van eigenaar van bordeauxspeciaalzaak.nl, een online wijnwinkel waar uitsluitend wijnen uit de streek rond Bordeaux verkrijgbaar zijn.
Een van zijn missies is om het fenomeen bordeauxwijnen wat op te poetsen en tegelijkertijd de streek te helpen af te komen van haar ietwat stoffige imago. Hoe? Door het vertellen van de juiste verhalen. En het jongere publiek proefondervindelijk te confronteren met het gegeven dat Bordeaux niet alleen iets is voor ‘oudere mannen met veel te veel geld’, die er genoegen in scheppen hun gasten in imponeren met dure etiketten, zoals vaak wordt gezegd.
Goede wijnen uit Bordeaux liggen binnen ieders bereik, aldus Ten Hoopen, die zo’n 700 wijnen uit de Bordeauxstreek op voorraad heeft. Wijnen van honderden euro’s per fles, maar ook flessen van enkele tientjes of zelfs minder. Het gaat in alle gevallen om parels, die je niet snel zult tegenkomen in de supermarkt. Vooral witte bordeauxs – veelal stuivend fris en doorgaans gemaakt van sauvignon blanc en sémillon – zijn verrassend betaalbaar. Ze laten zich – weinig verrassend – heel goed combineren met allerlei soorten vis en schaal- en schelpdieren. Grote ontdekking wat mij betreft is in dit geval de Château Roquefort Les Roches Blanches 2021 (honderd procent sauvignon blanc), die slechts 8,95 euro kost.
Wie zich een beetje verdiept in het gebied dat de ogen van de hele wereld op zich weet gericht – de site Bordeauxspeciaalzaak.nl biedt daar met beknopte, overzichtelijke informatie alle gelegenheid toe – ontdekt niet alleen de veelzijdigheid van de streek. Hij of zij snapt ook veel beter waarom wijnen die voor een tientje per drie stuks bij de supermarkt worden aangeboden, eenvoudigweg niet over één kam kunnen worden geschoren met flessen afkomstig uit bijvoorbeeld Haut-Médoc, Fronsac, Pessac-Léognan, Saint-Émilion en Pomerol, om maar eens enkele appellaties te noemen. Wat echter niet wegneemt dat ook wijnen uit de grote gebieden minder kostbaar zijn dan doorgaans wordt gedacht.
Ook bij Marco ten Hoopen leeft het idee dat de zogeheten Millenials – anders gezegd de dertigers en veertigers – de geheimen van Bordeaux volop aan het herontdekken zijn. Tijdens de laatste editie van het hippe Bacchus Wijnfestival in het Amsterdamse Bos dit jaar gepland op de eerste twee weekenden van juni – waren bij de stand van zijn Bordeauxspeciaalzaak.nl de grote wijnen nauwelijks aan te slepen. Om te voorkomen dat hij zonder voorraad zou komen zitten, restte Ten Hoopen geen andere keuze dan zijn vriendin op pad te sturen om de kofferbak te vullen met een nieuwe voorraad.
Jongeren – zogenoemde ‘oudere jongeren’ incluis – zijn niet alleen geïnteresseerd in de achtergronden van de complexe lappendeken die het omvangrijke gebied in feite is. Ze zijn ook ten volle bereid om voor de wijnen uit de streek een serieuze prijs neer te leggen. Een ontwikkeling die wel eens het gevolg zou kunnen zijn van het feit dat je tegenwoordig op een doorsnee terras al snel de hoofdprijs betaalt voor een glas middelmatige wijn uit een middelmatig wijngebied. Vermenigvuldig die hoofdprijs met vijf of zes (glazen) en je bent heel wel in staat om in de thuissfeer één of twee hele mooie flessen goede bordeaux soldaat te maken.
Als de voortekenen niet bedriegen kan de Bordeauxstreek zich opmaken voor een ware wederopleving. Daar komt bij dat de jongens en de meisjes van Generatie Y zich veel minder dan hun ouders lijken aan te trekken van het verschijnsel wijnspijscombinaties. Want waarom zou je – als je het je kunt veroorloven – geen Grand Cru Classé genieten bij een vakkundig bereide hamburger?
En die door ‘echte kenners’ vervaardigde rommelwijngidsjes? Die mogen wat mij betreft de prullenbak in.
