Prachtig spul uit Portugal, maar bovenal cultuur
Zou ik de enige zijn? Of is er wellicht toch nog iemand te vinden die het met me eens is? Hoewel ik doorgaans blijmoedig door het leven schrijd, bekruipt mij soms een lichte drang tot ergernis. Bijvoorbeeld als ik rond het Acht Uur Journaal word geconfronteerd met een van die irritante voorlichtingsspotjes van de NIX18-campagne.
Met afstand het meest verschrikkelijke filmpje in die ongetwijfeld miljoenen verslindende propagandareeks van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport is nog die commercial waarin een gezin (vader, moeder en twee zonen in de puberleeftijd) met elkaar aan tafel zit om van de avondmaaltijd te genieten. Nou ja, genieten… Er staan, als ik het me goed herinner, wat borden en een pan met eten op tafel. Voor het overige is er nog geen glaasje water te bekennen, laat staan een mooi glas wijn.
De oudste vertelt dat hij van plan is om die avond met zijn vrienden naar de film te gaan. Meteen wordt hij door zijn moeder bits afgekapt. Als hij maar goed beseft dat hij nog geen 18 is. Het avondeten in een doorsnee Nederlands gezin anno 2019. NIX gezelligheid, NIX educatie, eigenlijk helemaal NIX.
Blauwe knoop
In het buitenland heb ik gelukkig een geestverwant in de persoon van Didier Guillaume. De Franse minister van Landbouw en Voeding haalde zich vorige week de woede van de Franse variant van de blauwe knoop op de hals. In een televisie-interview nam hij eloquent afstand van het puritanisme ten opzichte van ‘alcohol’, dat zelfs in zijn land van tijd tot tijd de kop opsteekt.
Het is, betoogde Guillaume, niet alleen de taak van de overheid om ten strijde te trekken tegen de uitwassen van excessief alcoholgebruik; de overheid moet jongeren evenzeer bijbrengen dat wijn ‘cultuur’ is, waar je net zo van kunt genieten als van een mooi boek, een mooi schilderij of een mooie film. We moeten, zei hij, ‘jongeren leren een glas wijn te drinken, zodat ze weten wat het is’. Om eraan toe te voegen: ,,Ik heb nog nooit een jongere gezien die naar een discotheek gaat en dronken thuiskomt omdat hij teveel Côtes du Rhône, Crozes-Hermitage of Bordeaux gedronken heeft. Jamais!”
Wereldspeler
Begin deze week sprak ik tijdens een wijnevent van wijngroothandel Résidence Wijnen in restaurant Marrees in Weert uitvoerig met Filipe de Mota Neves. Deze vriendelijke Portugees reist de hele wereld over om namens Sogrape, een wereldspeler op wijngebied die in Portugal eigenaar is van vooraanstaande brands als Offley, Ferreira en Sandeman, de moderne veelzijdigheid van Portugal als wijnland onder de aandacht te brengen.
Filipe – hij presenteert zichzelf gloedvol als Global Fine Wines Ambassador – vertelde me dat een toenemend aantal vooraanstaande Portugese porthuizen ervoor kiest om behalve port ook ‘gewone’ wijnen van uitzonderlijke kwaliteit op de markt te brengen. Dat meer dan 80 procent van alle ‘stille’ wijnen in eigen land wordt gesavoureerd, komt volgens hem vooral door het feit dat het voor jong en oud (18-minners incluis) de gewoonste zaak is om – desnoods in bescheiden hoeveelheden – wijn bij de maaltijd te drinken. ,,Zelfs degenen met de laagste inkomens (het minimumloon in Portugal is met 677 euro het laagste van Europa, red.) zullen hun glas wijn niet snel laten staan.”
Stormachtige ontwikkeling
Filipe de Mota Neves was speciaal naar restaurant Marrees gekomen om voor de klanten en relaties van Résidence Wijnen een uiteenzetting te geven over de stormachtige ontwikkeling die Portugal op wijngebied doormaakt. Bijzondere aandacht was er voor Casa Ferreirinha, een vooraanstaand huis in de Douro – een van de mooiste wijnstreken ter wereld – dat behalve zeer toegankelijke ‘instappers’ (zowel fris wit als stevig rood; consumentenprijs vanaf € 9,95) ook wijnen van absolute wereldklasse maakt. Karaktervolle wijnen met een grote diepgang en complexiteit, die moeiteloos de strijd aankunnen met het beste wat wijnstreken als Bordeaux en Piemonte te bieden hebben, maar dan wel tegen een prijs die beduidend lager ligt dan die in beide topregio’s. Dat wil zeggen: vooralsnog. Casa Ferreirinha is vele jaren lang een goed bewaard geheim gebleven, dat slechts werd gedeeld door echte wijnfantaten. Wijnexperts tonen zich immer lyrisch over de legendarische Barca Velha, de absolute topcuvée van Casa Ferreirinha, die maar af en toe gemaakt wordt. De laatste jaargang die op de markt kwam – 2008 – kreeg van Robert Parker de maximale 100 punten. Toch begint nu ook de buitenwereld de wijnen van het huis te ontdekken. Een groot deel van de export gaat naar Canada en Noorwegen, maar ook de Verenigde Arabische Emiraten (waar alcohol voor de doorsnee burger – althans in theorie – taboe is) zijn grootafnemer, zo vertelde Pilipe. ,,Vreemd genoeg allemaal landen waar alcohol alleen verkrijgbaar is in door de overheid gereguleerde winkels.”
Grand cru als dessert
De gerechten die chef-kok Jan Marrees op tafel toverde, maakten de toch al rijke wijnen nog een heel stuk rijker en verfijnder. Opvallend mooi vond ik de Quinta da Leda Douro Red 2015 (consumentenprijs € 47,50) en de Antónia Adelaide Ferreira Douro Red 2014 (€ 69,50). De Reserva Especial Douro Red 2009 van Casa Ferreirinha (€ 164,95) was wat mij betreft hors catégorie. Iets wat gastheer Jeroen Broos van Résidence Wijnen en Marrees zelf kennelijk ook vonden, want deze uiterst elegante wijn – qua niveau vergelijkbaar met een top-grand cru classé uit de Bordeaux – werd geserveerd bij wijze van dessert.
Eeuwig dankbaar
De hogere wijnen van Casa Ferreirinha zijn zelfs in de hogere gastronomie wellicht wat lastig te verkopen, eenvoudigweg omdat de doorsnee gast vooralsnog niet snel honderden euro’s zal uitgeven voor een fles Portugese wijn. Maar wie zijn gasten in de privé-sfeer wil verrassen met iets bijzonders, heeft met deze reeks topwijnen een leuke slag te slaan.
En die 18-minner? Tuurlijk mag die ook een nipje van dit vloeibare cultuurgoed! Hij of zij zal die eerste slokjes nooit van zijn leven meer vergeten en zijn ouders eeuwig dankbaar zijn. Wat de samenstellers van die NIX18-campagne er verder ook van mogen vinden.
De wijnen van Casa Ferreirinha zijn behalve in een aantal restaurants (ook in Limburg) in Nederland verkrijgbaar via Résidence wijnen (horeca en retail) en Wijnkoperij De Gouden Ton (particulieren)
