Pakhoes: intiem eten in familiaire sfeer
Al 35 jaar dezelfde familie op dezelfde locatie. Zo’n lange geschiedenis kennen nog maar weinig restaurants. Restaurant Pakhoes in Maastricht, pal aan de Maas in Wyck, voert al die tijd dezelfde stijl in de keuken en de inrichting. Belgisch-Frans met een vleugje Maastricht.
Je moet niet veranderen om te veranderen, zo luidt het adagium van de familie Wolfs, dus is de inrichting nog zoals we die kennen vanuit het verleden. Drie halve etages in een voormalig pakhuis, intiem ingericht met mintgroen als dominante kleur. Op de tafels nog altijd vers wit linnen, zoals dat in een klassieke zaak verwacht wordt.
Op een doordeweekse dag is de zaak aardig gevuld, in het weekend is reserveren een must. De gunstige ligging in het charmante Wyck, kort bij de hotels en mooi aan de Maas, is voor menige bezoeker van de stad een belangrijk argument om hier te komen eten.
Als aperitief wordt er een verleidelijke cava-rosé geschonken die de eetlust nog wat aanscherpt.
Ofschoon er voor redelijke prijzen aantrekkelijke wijnarrangementen worden aangeboden, kiezen we voor één wijn en dat is een rioja van formaat: Muga Reserva 2019 en die biedt alles wat we van een grote, rode wijn verwachten. Vakkundig in goede wijnglazen op de juiste temperatuur geserveerd, dat wil zeggen voorzichtig gekoeld (16-18 gr. C.) en dat is met zo’n mooie nazomer een must. Hij is zijn prijs van 65 euro dik waard. Wat je ook niet meer veel op de kaart ziet tegenwoordig is rogvleugel. Toch een stevige vis. Chef Guidy Wolfs bereidt ’m nog altijd zoals hij geleerd heeft, in beurre noisette met kappertjes en zilte groenten. De boter is aardig bruin geworden, de vis is smaakrijk, al mocht die voor ons twee minuten korter in de pan hebben gelegen. Maar dat zal menige bezoeker wellicht anders ervaren.
Het andere hoofdgerecht is een sappig gebleven en dus perfect gegaard lendestuk van het kalf, royaal omgeven door saus, ratatouille, snijboontjes en knapperige Rösti. De Muga begeleidt dit alles met verve en de bodem van de fles komt dreigend snel in zicht.
Fijn, zo’n ruime à la carte-keuze, want drie gangen inclusief dessert vinden we op zo’n avond prima. Dat wordt een verfrissende scroppino met vodka, sorbetijs en prosecco. Die kom je nergens meer tegen, maar de smaak is heerlijk fris.
De chocoladecompositie (moelleux au chocolat) als dessert is ouderwets goed en rijk. Het glaasje uitgesproken weelderige Pedro Ximinez van Gonzalez Byass maakt het geheel meer dan compleet.
De hele avond zijn wij, en de andere gasten, oprecht vriendelijk en gastvrij ontvangen en bediend, dat is ook al wat waard.
Bij Pakhoes kom je niet voor de nieuwste Instagram-creaties. Verwacht geen schilderijtjes met bloemetjes en schuimpjes op het bord. En ook niet de meest sensationele, verrassende smaken. Maar het is prettig dat er tussen de sterrenzaken en de eetcafés ook nog restaurants zijn in de betere middenklasse, met eerlijke, huisbereide gerechten voor een opvallend vriendelijke prijs.
We zijn benieuwd of de tweede generatie, die het straks van ‘pap en mam’ gaat overnemen, dezelfde stijl zal aanhouden, of enige verandering gaat doorvoeren. Voor alle twee valt wat te zeggen.
Eerlijke, huisbereide gerechten voor een opvallend vriendelijke prijs
Daar waar je tegenwoordig vaker menu’s van zes, zeven of acht gangen ziet, houdt ’t Pakhoes het bij vier gangen voor de prijs van € 69,50. Maar dat zijn zeker niet de enige mogelijkheden, want er is in verhouding nog een ruime keuze à la carte met vijf voorgerechten (tegen de € 20), vijf hoofdgerechten tussen de € 27 en € 39 en vijf nagerechten tussen de € 12 en € 17,50. Op de kaart veel klassiekers, van vissoep tot kikkerbillen, van ossenhaas biefstuk tot moelleux au chocolat. De wijnkaart is klassiek met een overzichtelijk assortiment. Vader Guidy Wolfs staat al 35 jaar achter de kachel in zijn eigen zaak, met zijn vrouw Yvonne in de bediening, evenals de kinderen Yves en Stefanie. De chef deed eerder ervaring op bij Château Neercanne, De Barrier en Scholteshof.
Waterpoort 4-6, Maastricht (NL) – pakhoes.nl
