Maxime Vliegen van Bouchon d’en Face over de coronacrisis
Het coronavirus heeft ons in zijn macht en de wereld staat even stil. Het is geen gemakkelijke tijd. Het officiële overheidsstandpunt is dat we er alleen doorheen komen als we de handen ineenslaan. Chapeau Magazine spreekt de komende tijd met relaties over de manier waarop zij met de coronacrisis omgaan. Over hoe ze het aanpakken en hoe ze – ondanks alle onzekerheid – positief blijven. Vandaag Maxime Vliegen, een van de eigenaren van de Maastrichtse bistro Le Bouchon d’en Face.
Op de achtergrond heeft Laguiole, de parkiet die is vernoemd naar de beroemde Franse tafelmessen uit Zuid-Frankrijk, het hoogste woord. Hoe intelligent hij ook mag zijn; van de mondiale crisis krijgt de vrolijk gekleurde kromsnavel waarschijnlijk weinig mee. Behalve dan dat de vrouw des huizes sinds kort vrijwel onafgebroken thuis is en dus permanent in de nabije omgeving van zijn kooi verkeert. ,,Laguiole is net een kind”, zegt Maxime Vliegen. ,,Hoe langer mama aan de telefoon is; des te harder hij om aandacht schreeuwt.”
Voorlopig is Maxime nog veel in huis te vinden. Net als alle horecazaken in Maastricht is Le Bouchon d’en Face, de op Lyonese leest geschoeide bistro in hartje Wyck, die ze runt samen met haar beide chefs Phakeme – Puk – Luthuli en Boris Spauwen, tot nader order voor het publiek gesloten. ,,Maar we hebben genoeg om ons mee bezig te houden”, zegt Maxime. ,,We hebben flink gepoetst, de keuken strak in de verf gezet, de kelder opgeruimd en nu zijn we bezig met de voorbereidingen van het paasmenu’s, die we vrijdag, zaterdag en zondag aan huis afleveren bij de mensen die ze hebben besteld.”
Maxime en haar collega’s hebben tot hun vreugde mogen constateren dat de belangstelling groot was. ,,Vrijwel onmiddellijk nadat we bekend hadden gemaakt dat we met het oog op de paasdagen een afhaal- en bezorgservice zouden introduceren – het is voor het eerst dat we zoiets doen – kwamen de eerste mailtjes binnen. We hebben sowieso ongelooflijk veel leuke reacties gehad, niet alleen per mail, maar ook via WhatsApp en over de telefoon. Mensen die ons willen steunen, vaste gasten die lieten weten verdrietig te zijn dat ze ons moeten missen, maar ook berichtjes van mensen die onze paasmenu’s bestellen om vrienden, buren of familieleden een plezier te doen. Waar we vooral heel blij mee zijn is dat veel mensen ons verzekeren dat we hen meteen weer terugzien als Le Bouchon weer open mag.”
Wanneer dat laatste het geval zal zijn, is vooralsnog koffiedik kijken. ,,Maar zelfs als we weer kunnen gaan draaien, zal het niet meteen gaan stormlopen”, verwacht Maxime. ,,Ik denk dat de mensen in eerste instantie nog wat terughoudend zullen zijn. En ook wijzelf zullen de nodige veiligheidsmaatregelen in acht moeten nemen, door genoeg afstand tussen de tafeltjes te creëren en geen groepen van meer dan vier personen te accepteren. Veiligheid voor alles, ook al gaan die afstanden wellicht ten koste van het knusse Franse vakantiegevoel dat we de mensen willen geven, iets waar Le Bouchon d’en Face bekend om staat.”
Het feit dat de economie goeddeels is stil komen te liggen, zal er uiteindelijk in uitmonden dat de mensen de komende maanden minder massaal naar Frankrijk met vakantie gaan dan tot voor kort, verwacht Maxime, die al als kind door haar ouders – beide Frankrijkminnaars –werd ingewijd in de geheimen van La Douce France. ,,Dat ook veel van onze gasten dit jaar niet op vakantie naar Frankrijk zullen gaan, heeft ons op het idee van een eigen fanclub gebrcht: Les Amis de Bouchon d’en Face”, legt Maxime uit.
Wie lid wil worden van de club kan dat doen door nu al een of meerdere menu’s voor twee personen te bestellen. Die kunnen later in het jaar worden verzilverd. Lidmaatschap van de club biedt gasten voorrang bij zogeheten Soirées de Amis, vriendenavonden in het gezelschap van schrijvers, musici en andere kunstenaars voor wie Frankrijk in de loop der jaren een onmisbaar deel van hun leven is gaan uitmaken. Maxime: ,,Om het clubgevoel min of meer officieel te maken, krijgen les amis een lidmaatschapscertificaat, naast een nieuw boek over Frankrijk dat op dit moment geschreven wordt door mijn vader. Ach ja, voor mijzelf – en eigenlijk voor het hele team van Le Bouchon – is deze crisis, ondanks alle ellende, ook wel een fijn momentje om even tot rust te komen. Des te fijner is het om er straks weer te mogen zijn voor onze gasten. We missen ze.”
