Lichtpuntje voor de horeca, maar hoe nu verder?

Blijdschap en opluchting. Omdat er langzaamaan weer wat ruimte komt. En omdat er – eindelijk, eindelijk! – eens wat ‘stippen op de horizon’ zijn gezet. Maar er zijn ook veel vragen. Vragen over de precieze spelregels. Vragen ook over hoe de versoepelingen die het kabinet vanavond heeft aangekondigd in de praktijk gaan uitpakken. Want ja, de terrassen mogen open. Maar dat neemt niet weg dat iedereen aan een tafeltje dient te zitten… op anderhalve meter afstand van elkaar.

En ja. Restaurants en cafés mogen daarnaast vanaf 1 juni maximaal dertig mensen in de zaak hebben. Met inachtneming van diezelfde anderhalve meter, maar dat is wél inclusief het personeel. Voor veel luxe-restaurants en grand cafés in Limburg – en trouwens in heel Nederland – zal dat in de praktijk een veel minder groot probleem zijn dan voor de talloze kleinere cafés (where everybody knows your name), waar de gasten normaal gesproken bijna noodgedwongen op kusafstand van elkaar zitten. Zaken die niet zelden een groot deel van hun populariteit – en zelfs hun bestaansrecht – ontlenen aan het feit dat ze zo gezellig, intiem en knus zijn.

Voor veel bedrijven in de horecasector worden de komende maanden dan ook erg spannend: gaat het lukken om gasten op anderhalve meter van elkaar dezelfde mate van gastvrijheid, service en gezelligheid te bieden als voorheen?

Tom de Lepper van Stadsbrouwerij de Maastrichter Maltezer, is positief gestemd. Niettemin heeft hij er zo zijn twijfels bij. ,,Anderhalve meter blijft, hoe je het ook wendt of keert, een hele uitdaging”, zegt de Maastrichtse horeca-ondernemer, die behalve over een brouwerij en een proeflokaal – in de voormalige Ridderbrouwerij – ook beschikt over een aanzienlijk (zonovergoten) terras met uitzicht op de Maas aan de Oeverwal in het Maastrichtse stadsdeel Wyck. ,,Daarbij blijft het de vraag wat de randvoorwaarden van de nieuwe regeling zijn. Cruciale vraag is bovendien: hoe gaat de gast met dit alles om. Laat ik eerlijk zijn: wat ik zojuist in de persconferentie heb gehoord, zorgt voor een klein beetje meer perspectief. Maar het is natuurlijk niet het soort ondernemen dat ikzelf en de meeste van mijn collega’s voor ogen hebben.”

Los van de versoepelingen die het kabinet de horeca in het vooruitzicht heeft gesteld is het dan ook zaak dat ondernemers in deze branche ook in financieel opzicht niet door de overheid in de steek worden gelaten”, benadrukt zowel De Lepper als Vaessen.

Net als zijn Epense collega heeft De Lepper gemengde gevoelens bij het feit dat de overheid langzaamaan de teugels wat laat vieren. ,,De vaste kosten draaien door, maar die zijn meestal berekend op 100 procent omzet. Het lijkt me een illusie dat we met de regels die als het goed is per 1 juni van kracht worden die maximale omzet gaan halen.”

En dan nog, aldus De Lepper. ,,Die maatregelen zijn mooi, maar ze gaan alleen werken als de hele branche meebeweegt. Dat betekent dat bijvoorbeeld ook verhuurders en toeleveranciers zullen moeten inzien dat het voorlopig nog niet loopt zoals we het graag zouden willen zien.”

De komende weken zal nog flink gestudeerd moeten worden op een concrete invulling, aldus de Maastrichtse horecaondernemer/bierbrouwer. ,,Ik heb het geluk dat ik een groot terras heb, maar desondanks zullen wij ook mensen moeten gaan teleurstellen. Gasten moeten vooraf reserveren. Bovendien kom je al snel voor de situatie te staan dat je met tijdschema’s moet gaan werken. Moet je dan na twee uur tegen iemand zeggen: het is genoeg geweest? U moet nu vertrekken?” De Lepper is overigens blij met de actieve lobby van branchevereniging Koninklijke Horeca Nederland, die 20.000 leden vertegenwoordigt. ,,Ze hebben de afgelopen weken hun uiterste best voor ons gedaan. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze dat ook zullen blijven doen.”

Ronduit gelukkig met de versoepeling van de maatregelen is René Brienen van restaurant Brienen aan de Maas in Well, alweer sinds zo’n dertien jaar in het gelukkige bezit van één Michelinster. De Noord-Limburgse sterrenchef heeft zo’n omvangrijk terras dat hij – als hij dat zou willen – onder normale omstandigheden wel zo’n driehonderd gasten een mooie plek met prachtig uitzicht op het water kunnen geven. ,,Maar dat doen we niet. Wij zijn ingericht op maximaal vijftig mensen. Alle mensen die wij op ons terras ontvangen, moeten bij slecht weer ook naar binnen kunnen. Eigenlijk kun je zeggen dat we al aan die anderhalve-meternorm voldeden toen nog nooit iemand ervan had gehoord.”

Brienen is er zich van bewust dat zaken in het hogere gastronomische segment doorgaans meer mogelijkheden hebben om aan de nog altijd strenge regels te voldoen, dan kleine horecazaken, waar de gast ook nog eens gewend is een lager prijsniveau. ,,Ik heb het dan ook te doen met alle collega’s die niet de ruimte en de luxe hebben die wij hier wel hebben. Ook zij werken immers hard.”

Het is inderdaad nog wel even afwachten wat de gast doet, aldus Brienen. ,,Wil hij wel? Durft hij wel? Is hij niet te veel afgeschrikt? Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen zeggen: ‘we eten voorlopig lekker thuis’.”

Wat dat laatste betreft is Brienen aan de Maas de afgelopen maanden flink voor de troepen vooruitgelopen, eenvoudigweg door tijdig na te denken over het bieden van alternatieven. ,,De aspergemenu’s in een box die wij zijn gaan aanbieden, zijn een gigantisch succes geworden. Er is zoveel vraag naar, dat we bijna kunnen spreken van een tweede bedrijf. Ook starten we met een take away voor de passant. Zeg maar een soort McDrive, maar dan voor allerlei kleine gerechtjes, die overigens absoluut sterwaardig zijn. Mensen kunnen ervoor langskomen met de fiets of met de auto. Ze mogen zelfs aanmeren met hun bootje. Intussen sta ik lekker buiten te koken, onder andere  met mijn Big Green Egg. Je moet in moielijke tijden van een nood een deugd maken, zeg ik altijd. Als het aan mij ligt roken we hier in Well het coronavirus zo snel mogelijk uit. Letterlijk en figuurlijk.”

Eugène Vaessen van de Gerardushoeve heeft, ondanks alle kommer en kwel, ook iets om naar uit te kijken. ,,Ik snak naar het eerste vers getapte glas Gerardusbier op mijn eigen terras.”