Klappen in de wijnhandel
De afgelopen dagen schrok ik wel van twee gerenommeerde wijnzaken in Belgisch Limburg die hun deuren moesten sluiten. De Wijnmakelaarsunie en Selezione Vini Italiani sneuvelden in de zware concurrentieslag die momenteel gaande is. Heel pijnlijk.
Met beide huizen hebben wij regelmatig samengewerkt, onder meer bij het jaarlijkse Chapeau-feest op Château St. Gerlach. In de kelders van de Wijnmakelaarsunie in Diepenbeek genoten we van enkele zeer bijzondere Bourgognes en Bordeaux. En eigenaar John Monard noemde zichzelf een fan van Chapeau en volgde ons op de voet.
Maar, blijkbaar ging hij niet voldoende mee met zijn tijd, zo proefde ik ook in de commentaren van zijn beide zonen die ook in het bedrijf zaten, maar blijkbaar geen invloed hadden op de grote beslissingen, die door pa alleen werden genomen. Ik denk dat als je kinderen in de zaak komen, en bij Monard was dat toch al heel wat jaren terug, dat je ze geleidelijk aan ook steeds meer verantwoordelijk moet maken. Anders kun je ze niet klaar stomen voor de toekomst. Bovendien kunnen de kinderen vaak beter aanvoelen wat de jonge generatie voor behoeften heeft.
John Monard, de 70 gepasseerd, zwoer nog bij de grote huizen uit de Bourgogne en de Bordeaux. Alleen, de toppers uit beide streken zijn onbetaalbaar geworden voor de meeste wijnliefhebbers uit de Benelux. Rijke Chinezen en Arabieren (uit het zicht) storten zich daarop en zijn bereid idiote prijzen te betalen, rechtstreeks vanaf château. De wijnliefhebbers uit België en Nederland zoeken naar alternatieven, en die bood de Wijnmakelaarsunie wel aan, maar in onvoldoende mate.
Bovendien werd een dure investering gedaan in het aankopen en opknappen van de kelders van de voormalige wijnhandel Caves Cadier in Cadier en Keer. De bedoeling was om daar de springplank naar de Nederlandse markt neer te leggen. Het oude pand en de kelders werden voor ongeveer een miljoen euro opgeknapt. Wijlen politicus Steve Stevaert verrichtte de opening, een plaatselijke pastoor gaf de zegen. Die bleek echter niet in de hemel te te landen. Enkele jaren later sloten de deuren. Binnenkort trekt wijnhandel Sauter erin. Voor een veel lagere prijs en met wèl een interessant stuk van die Nederlandse markt.
De sluiting van Selezione Vini Italiani is minstens zo pijnlijk. De zaak van de gepassioneerde Toni Etneo werd in 2012 nog uitgeroepen tot ‘Beste Wijnhandel van het jaar’. Maar dat geeft geen garantie op financieel succes. Toni kende iedereen. Chef-koks en sommeliers, maar ook de nationale voetbalploegen van Nederland en België. Hij was een huisvriend van de wereldberoemde zanger Andrea Boccelli en leverde de wijn op de afterparty na optredens van Grace Jones, Gloria Estefan en zoveel andere sterren. En Toni vertegenwoordigde fantastische Italiaanse wijnhuizen zoals Ca’del Bosco en Angelo Gaja. Die wereldberoemde wijnmakers waren kind aan huis bij Toni in Zonhoven.
Zijn jaarlijkse degustatiedagen waren een groot feest. Toni combineerde wijn met gastronomie en wijn met glamour. Hij genoot er zichtbaar van en was er dag en nacht mee bezig. Onderwijl deed zijn vrouw de financiën en de opvoeding van de twee kinderen. Totdat zijn vrouw vaarwel zei. Volgens Toni werd het een ‘vechtscheiding’ en blijkbaar was het bedrijf daar niet tegen bestand.
Zijn belangrijkste wijnhuizen heeft hij nu doorgeschoven naar Young Charly in Antwerpen. Hij zal voor die wijnhandel als adviseur aan de slag gaan. Maar een genereus pensioen na zoveel jaren keihard werken zit er waarschijnlijk niet in.
In alle branches gebeuren dit soort dingen. In de wijnhandel wordt het steeds moeilijker, omdat er steeds meer eenpersoonsbedrijfjes zijn bijgekomen. Sommeliers en voormalige werknemers beginnen voor zichzelf. Zelfs dokters en advocaten kopen al eens een ‘palletje’ voor familie, vrienden en buren. En iedereen pikt een stukje van de markt mee. Een markt trouwens die voor een groot deel al afgeroomd wordt door de supermarkten en sinds kort ook door internet. Ik vind dat als liefhebber toch een spijtige ontwikkeling, want veel vakkennis gaat zodoende verloren.
Ik moet bekennen dat ik ook twee keer via internet wat gekocht heb. Het leken interessante aanbiedingen in de krant en er werd gestrooid met punten van Parker. Maar aan tafel thuis vielen de flessen niet mee.
Voortaan ga ik weer gewoon naar mijn vertrouwde wijnhuizen, waar ik terplekke kan proeven en kijken wat me bevalt. Dan heb ik niet die korting van een paar euro, maar dan heb ik wel de bijzondere wijnen die ik zoek, zeker wat betreft prijs-kwaliteit-verhouding. En ik gun die echte vaklui ook nog wat. En dat de nationale gezondheidsraden dan met het advies komen om helemaal geen wijn meer te drinken, dat lijkt me de hypocrisie ten top. Natuurlijk, teveel is niet goed. Maar alle dokters die ik ken, genieten van mooie wijn. Die hou ik dus sowieso allemaal te vriend.
Jo Cortenraedt
