Een maand alcoholvrij
PLOP… Hèhè, ík mag weer aan de wijn. Lekker hoor, na een maand geheelonthouding. Ook plannen in die richting misschien?
Ongetwijfeld volgen meer mensen deze maand mijn voorbeeld. Dry januari is internationaal een hype. Nieuw jaar, goede voornemens: prima moment dus om de alcohol een paar weken te laten staan. En anders straks wel, na carnaval.
Door even droog te staan doorbreek je het automatisme, is het idee. Wij Nederlanders drinken gemiddeld tweeënhalf glas alcohol per dag. Land van ongezonde zuipschuiten. We denken dat het zonder niet gezellig is.
Kan het dan wel? Leuk sociaal leven, effe lekker ontspannen, als je aldoor broodnuchter bent? En wat levert dat dan op?
De reactie op mijn voornemen is veelzeggend. ‘JIJ MAMA!!! Een maand niet drinken? Ook niet op onze verjaardag!? En Kerstavond dan!? Leuk hoor, zit jij met je SPAATJE terwijl iedereen gezellig wijn drinkt.’
Ze zeggen dat roeszuchtigheid in de genen zit en de mijne zijn zwaar belast. Al weet ik me tegenwoordig best te beheersen, donderdagavond MOET die kurk van de fles. ‘Bijna weekend, yoe-hoe… we gaan gezellig doen…’
Belgisch biertje rond borreltijd, goede wijn bij het eten. Maar nu dus even niet. In de koelkast ligt ‘een verrassing’ die me even van mijn stuk brengt: SCHLOSS SOMMERAU, alkoholfreier Weisswein, Genuss zu jeder Tageszeit.Ik vraag de buurtslijter naar maltbier. PALM N/A, Erdinger Weissbier 0,0%. Je moet íets op donkere dagen.
Vooral overdag kost het vooruitzicht niet te mogen drinken moeite. Weg is die mooie belofte na een week drukte. Wat heb ik nu nog om naar uit te kijken? De troost van alcoholvrije biertjes is schraal. Ik weet: het klinkt ernstig, maar op etentjes en borrels verheug ik me de eerste droge weken nauwelijks.
Niks lolligs aan toch, feesten op bruiswater? Maar wat blijkt: broodjenuchter blijven onder mensen met wat alcohol erin is best amusant. „Knap hoor, dat je niet drinkt,” zegt een vriendin. „Trouwens, dit is mijn buurman, vraag me niet hoe, ineens lag ie naast me in bed.” Een ‘lotgenoot’ bekent: „Het is moeilijk hè? Ik stopte ook, drie dagen, toen kreeg ik zo’n pijn aan mijn knieën dat ik maar weer ben begonnen.”
Het voordeel van de wijnproeverij met collega’s is dat ik tenminste mag proeven. Maar dan? Hoe spuug ik − geanimeerd in gesprek met de baas – dit kruidige boeket aroma’s nu op mijn charmantst weer uit? Tricky business! Een vakgenoot zet grote ogen op en fluistert: „Zeg, zo’n mooie wijn ga je toch niet weggooien, kiep maar bij mij erin.”
Thuis heb ik het mentaal het zwaarst. Ik SNAK naar dat glas rood, die kleur, die geur, pal onder mijn neus op het aanrecht. Wie zet dat daar nou ook neer! „Heerlijk met de truffel,” zegt man er doodleuk bij.
Wat ik ervoor terug krijg? Vrijdagavond borreltijd beleef ik mijn high rennend onder een kraakheldere sterrenhemel. Mijn stralende humeur is niet meer afhankelijk van een wijntje dat al dan niet goed valt. Ik ben niet degene die ligt te tukken op de bank. Fris kopje in de ochtend. En wat maanden mislukt, gebeurt nu ongemerkt. Twee dikke vakantiekilo’s, zomaar eraf, precies waar het moest. Zo, ik heb dus al die tijd gewoon een bierbuikje gehad.
Tja, en nu? Vol goede voornemens uiteraard. Eh, zou ik de Schloss Sommerau nog kunnen ruilen voor iets echt lekkers?
