Een culinaire nazomer bij Kruisherenrestaurant
‘Wow wat is het hier chic’, fluistert mijn ‘plus een’ als we via Wine bar Rouge & Blanc, het restaurant op de entresol van het Kruisherenklooster naderen. In haar vocabulaire betekent ‘chic’ mooi of prachtig. Ik kan haar geen ongelijk geven. Telkens weer blijft het 15e-eeuwse klooster aan de Kommel in Maastricht me verwonderen: dit is geen verkeerde plek voor een heerlijke namiddag. Zeker niet als die namiddag ook nog eens op een donderdag gepland is.
Onder leiding van Menno Bannier, sinds de zomer van 2019 de ‘nieuwe’ chef-de-cuisine, heeft het Kruisherenrestaurant een nieuwe restaurantformule ingevoerd. In die nieuwe formule is meer ruimte voor toegankelijke gerechten, die beter passen bij het bourgondische Maastricht, op de à la carte-kaart en extra flexibiliteit in het menu. ,,Dat geeft ruimte om met minder mensen in de keuken te werken – de kleine keuken maakt het moeilijk om op volle bezetting anderhalve meter afstand te bewaren, maar ook om met de seizoenen en de bijbehorende smaken mee te gaan.”
Limburgse wijnen
Op de à la carte-kaart vinden we een viertal voorgerechten, vier hoofdgerechten en twee desserts. Om te beginnen kies ik voor de bavette tartaar. Deze malse variant op de steak tartaar wordt geserveerd met eidooier, bieslook, sjalotten en boterkoek en smelt op je tong, zo zacht. Heerlijk in combinatie met de licht gekoelde pinot noir Barrique 777 van Wijngoed Thorn.
Het is een van de vele Limburgse wijnen die we deze middag zullen proeven, want ook bij Kruisherenhotel zijn ze overstag: Nick Wolferink en Kaj Velleman, wijn-connaisseurs en onderdeel van team Kruisherenrestaurant, hebben de afgelopen maanden de nodige wijnhuizen in Limburg bezocht en worden steeds enthousiaster over de smaken van de Limburgse wijnranken en de verhalen erachter.
De tafelgenoot kiest om te beginnen met biet met geitenkaas. Een creatief gerechtje met diverse bereidingen van rode en gele biet, een beetje radijs en Vento d’Estate-geitenkaas. Een fris en interessant samenspel van texturen en bereidingen, met de volle geitenkaas als mooie tegenhanger van de andere, frisse ingrediënten.
Zon
Heerlijk aan de lunch bij Kruisheren zijn niet alleen de creaties van het keukenteam (want, zo maakt Bannier heel duidelijk: de menukaart wordt door het hele team samen gemaakt) maar toch ook wel het feit dat het de hele zit licht is buiten. Het zonlicht in combinatie met de immense glas-in-lood ramen zorgt voor een heel lichte en heel ruim ogende ruimte. Wat het mogelijk maakt om het klooster in zijn volle glorie te bewonderen. Van de kunst aan de muren – veelal hypermodern, heerlijk contrasterend bij het authentieke klooster – tot het historische sierwerk. Als je het mij vraagt is het klooster in zonlicht nog mooier dan als het donker is, al heeft dat knusse in de avonduren ook wel iets romantisch.
Risotto
Mijn tafelgenoot, die zich blijft verwonderen over de prachtige locatie waar we ons bevinden (vooral het glas-in-lood heeft haar aandacht) heeft als hoofdgerecht gekozen voor de rode mul. Een mals stukje witvis, geserveerd met courgette, tomaat en antiboise. Het is, zegt ze, ‘een van de lekkerste dingen die ze ooit gegeten heeft, als een schilderijtje zo mooi.’ De bijbehorende fris-zure chardonnay Blauw van Genoels-Elderen is mooi vol met een subtiel fruitje in de afdronk. Alleszins een geslaagde combinatie dus.
Ik kies voor de risotto. Ik houd van risotto, maar vind dit gerecht niet gauw terug in menuutjes die ik her en der mag ervaren. Des te blijer dat dat vandaag wel het geval is. Het bord smeuïge rijst voor me is van redelijk formaat, ik zal het dan ook niet helemaal op krijgen. Op de risotto met shiitake ligt een gepocheerd hoeve-eitje. Dat wordt afgemaakt met Belber Knoll, een Zwitserse kaassoort. Bij de risotto drink ik een licht gekoelde Cuvée Merlot van Wijngaard St. Martinus.
Ik geniet, en ben niet de enige; de chef de cuisine weet me te vertellen dat steeds meer gasten van het Kruisherenrestaurant de risotto, een van de gerechten die na de heropening in juni op de kaart werden gezet, bestellen.
Appel
Als dessert is er de keuze tussen kaas of zoet. Hoewel een dessert met Granny Smith-appel in eerste instantie eerder zuur in de oren klinkt, is niets minder waar, iets wat ik stiekem al wist. Vorig jaar verraste Menno Bannier, die toen officieus al chef de cuisine was, me al met zijn dessert met bereidingen groene appel, droum vaan Mestreech thee van Blanche Dael, apple Sourz en macha. Vandaag weer, wat een feest dit. De dessertwijn van Hoeve Nekum die erbij wordt geserveerd is ook heel verrassend. Niet alleen voor mij overigens, Kaj weet te vertellen dat de Solaris een goed gelukt experiment van wijnboer Math Bollen is. Het resultaat is vol en niet te sterk qua smaak. Qua alcoholpercentage wel, die tikt namelijk de 15 aan!
Bij de koffie en thee toe eten we een stuk chocolade beschilderd alsof het een kunstwerkje is. Een stuk chocolade dat de jongen van de bediening ons toeschuift als hij ons over chocolade hoort praten. Dat zijn extra punten! En zo sluiten we deze heerlijke donderdagmiddag af. Op deze locatie, in deze setting, kun je moeilijk niet genieten. Diverse menu-opties en een alleszins vriendelijk team in de bediening maken die ervaring compleet.
Kruisherengang 19, Maastricht (NL) – oostwegelcollection.nl