Een avondje uit bij Alex: Lek vinger, lek doum!
Alex Who?
Dat ALEX Maastricht net op de hoek van de Alexander Battalaan ligt is zeker geen toeval. Sterker nog: het hippe horecaconcept is vernoemd naar Alexander Batta, een Maastrichtenaar uit de 19e eeuw, die zijn brood verdiende als cellist en componist en voor zijn beroep de hele wereld over reisde. Overal waar hij kwam dronk en at hij zoals dat een echte Bourgondiër betaamde en de lekkerste gerechten nam hij mee naar huis. Dit stukje historie is als een rode draad door het concept van ALEX Maastricht geweven, dat zien we in een oogopslag als we hier vanavond binnenstappen. Op de bovenste plank van het meubel achter de bar staat een vijftal koffers naast elkaar. Een leuke hint naar Alex de wereldreiziger.
Shared dining
Wij nemen plaats aan een tafeltje direct langs de ingang. Het interieur van ALEX is ontworpen door de Horeca Fabriek en helemaal van deze tijd. We worden door Mickey Sinay ontvangen met een glaasje bubbels. We raken direct aan de praat, waardoor ik helemaal vergeet op het etiket van de mousserende huiswijn te letten. Mickel Sinay staat samen met Alain Closset aan het roer van ALEX; Mickel in de zaak, Alain achter de schermen. ,,Mij moet je niet te lang laten stilzitten”, grapt hij. ,,Ik sta het liefst de hele dag hier. In de zaak.” Vanavond neemt Mickel ons mee op een kleine ontdekkingstocht door de kaart, en daarmee eigenlijk door de wereld. De menukaart staat boordevol gerechtjes die bedoeld zijn om te delen en – zoals je met het verhaal van Alexander Batta in het achterhoofd mag verwachten – alleen het beste uit alle windstreken. Bij ons glaasje bubbels knabbelen we al van wat geroosterd brood met aïoli dip.
Soep & salade
Onze culinaire wereldreis gaat van start met een preisoep met dille en krokante aardappel. Deze is erg zout (maar niet té), heeft een fijne pit en een volle smaak. De krokante aardappel drijft als ware het een soort crouton in de soep en vallen goed in de smaak. Naast de kommetjes soep staat voor ons beiden een caprese salade. Ik noem hem voor de gelegenheid caprese deluxe. Het is een rijkelijk gevuld exemplaar met tomaat, mozzarella, verse pesto, pijnboompitjes en knapperige bacon bovenop.
Om je vingers bij af te likken
Voor de volgende gang krijgen we een glaasje pinot noir van wijngoed Overst Voerendaal ingeschonken. Deze witte wijn is een van de bekendere Limburgse wijnen.
Mickel verschijnt vervolgens met de twee volgende gerechten aan tafel: falafel met Libanees flatbread en kibbeling met zeebaars en zeekraal. Eerst de vis: deze is boterzacht, knapperig en een beetje vet. Ik ben zelf geen enorme fan van de zeekraal, ben meer van het zeewier. De citroenmayonaise geeft het gerecht een frisse smaak.
Over de falafel zegt mijn tafelgenoot dat ze die zelf waarschijnlijk nooit van de kaart had gekozen. Ik zelf daarentegen ben wel een fervent falafel-fan. Wat je geschiedenis met falafel ook moge zijn, na het proeven van de variant van ALEX kun je niet anders dan je vingers erbij aflikken. De falafel is heerlijk van smaak en niet te droog en de coleslaw maakt het onmogelijk om ’t gerecht zonder knoeien op te eten. Een overheerlijk maar onsmakelijk schouwspel speelt zich aan onze tafel af. Wij genieten.
De hele dag tafelen
Om ons heen zitten allerlei verschillende gezelschappen. De een loopt binnen voor een klein hapje; de ander voor een hele maaltijd. Tegen het einde van onze maaltijd neemt naast ons een koppel plaats dat waarschijnlijk net de trein heeft gemist. Ze bestellen een koffiecreatie om de tijd te doden. Een paar tafeltjes verderop bespreekt een groep vriendinnen onder het genot van een glaasje wijn het afgelopen weekend.
Dit is een voorbeeld van hoe het er dagelijks aan toe gaat bij ALEX. Het is een plek waar je voor ontbijt tot borrel aan het juiste adres bent. Je bent er welkom om de hele dag te werken of studeren, maar ook voor enkel een glaasje met een hapje of voor een uitgebreide maaltijd. ALEX komt van ver en heeft voor iedereen iets meegebracht.
Nog een ronde
De buikjes zijn inmiddels goed gevuld. Dat heeft er alles mee te maken dat de gerechtjes elkaar in een ‘gezellig’ tempo opvolgen. Niet te snel, niet te langzaam. Genoeg tijd om even te kletsen én lang te tafelen, misschien net iets te veel tijd om het eten te laten zakken (don’t get me wrong, we hebben niet het gevoel dat we té lang wachten, in tegendeel zelfs).
Enfin, er volgen nog twee gerechtjes: de chicken wings en rib eye met aardappels en pepersaus. De kippetjes zijn gemarineerd in een heerlijke saus en zijn super sappig. ,,Lek vinger, lek doum’’, hoor ik mijn tafelgenoot zuchten wanneer blijkt dat we ook dit gerecht niet zonder knoeien op krijgen.
De rib eye is lekker sappig, de pepersaus overheerlijk met een beetje pit. De saus gaat tot de laatste druppel op. De laatste restjes van zowel de chicken wings als de rib eye laten we voor wat het is, we hebben genoeg gegeten voor vanavond!
Dessert?
Op de vraag of we nog een dessertje lusten, antwoorden we allebei van niet. Mijn tafelgenoot kiest voor een cappuccino; ik voor een espresso. Deze zijn allebei van Maison Blanche Dael en worden geserveerd met een bitterkoekje.
We sluiten de avond af met het unanieme oordeel dat we vanavond lekker hebben gegeten. De gerechten die de revue zijn gepasseerd waren misschien wat basaal, maar absoluut het proberen waard. Alle zes waren smaakvol, mals en de porties waren ruim voldoende. Wij komen zeker nog een keertje terug.
Voordat we ALEX verlaten, werp ik nog een blik op de menukaart en kom er achter dat enkel de falafel van vanavond hier op staat (€ 9). De overige gerechten om te delen zijn te bestellen in een kleine (€ 9) of grote (€ 16) variant. Salades, specials en barbites variëren tussen de € 3 en € 14,50. Deze kaart biedt voor ieder wat wils en het beste uit de bekende en onbekende wereldkeukens. Dat geldt overigens ook voor de ontbijt- en lunchkaart van ALEX.
