Düsseldorf, wereldstad om de hoek
Vanaf Roermond ben je er in minder dan een halfuur. Maar toch lijkt het op sommige onderdelen een andere wereld. Of liever gezegd, een wereld op zich. Düsseldorf is een internationale hotspot die de wind mee heeft en uit alle windstreken koopkrachtig publiek trekt. En dat is te merken, zeker in de aanloop naar de feestdagen.
Een mondain geklede dame van rond de dertig, tot in de puntjes verzorgd en van alle opsmuk voorzien, stapt met de nieuwste aanwinsten van de huizen Dior, Prada en Chanel in haar witte Range Rover. Een wat oudere, maar al evenzeer tot in de puntjes verzorgde vrouw in bontjas, laat het inladen over aan haar chauffeur en stapt alvast achterin de Porsche Cayenne, die keurig gepoetst klaarstaat.
Een alledaags gezicht in dit chique ‘quartier’ van Düsseldorf, waar de meest exclusieve wereldmerken allemaal een winkel hebben.
Düsseldorf is met z’n 600.000 inwoners eigenlijk het kleinere zusje van Keulen (ruim 1 miljoen inwoners) maar aan de uitstraling van de stad aan de Rijn lees je dat niet af. Integendeel, daar waar Keulen vooral een gezellige stad aan het water is met veel bedrijfsleven, daar is Düsseldorf vooral een stad met allure.
Wandelend over de ‘Kö’, de wereldberoemde Köningsallee, zie je een keur aan winkels die je in Europa enkel in Parijs vindt, en vooruit, Milaan kan er ook wat van. Aan de oostzijde van de Kö, de feitelijke winkelkant, liggen ze als het ware aaneengeregen. Brioni, Louis Vuitton, Gucci, Cartier, Zegna, noem ze maar allemaal op. Aan de overkant van de met bomen omzoomde gracht is er nu ook een aantal winkels geopend. En niet de eerste de beste. Hermès en Versace zijn hier recent neergestreken. Aan die kant van de Kö nog geen massa’s mensen, maar de betreffende merken hebben zo’n gemotiveerde en gefortuneerde klanten, die steken discreet de straat wel over. 
Bij al deze klinkende (en prijzige) namen past een bepaald publiek. Dat komt niet alleen uit Düsseldorf, maar uit het hele Roergebied, uit Nederland, maar ook uit een aantal Arabische landen, uit Japan (hoewel er heel wat Japanners in de stad zelf wonen) en uit China. Een zeer internationale ambiance die zich vermengt met de Duitse bovenlaag die al sinds decennia gewend was om te kopen bij lokale topzaken zoals Bucherer (juwelen en horloges), Wempe (juwelen en horloges), Franzen (decoratie in ongelooflijk vele vormen) en Bechstein (tientallen modellen piano’s). Op de hogere etages van de panden aan de Kö bevindt zich een aantal kunstgaleries die we kennen van TEFAF Maastricht zoals Gierhards en iets verderop Ludorff. Het beste van het beste.
Aan de Kö liggen ook nog enkele forse winkelgalerieën zoals de Kö-Galerie, de Schadow Arkaden en de Kö-Bogen, met allerlei kleinere zaken, maar allemaal even goed verzorgd en onderhouden. Nergens zie je hier iets van leegstand, nergens iets zu mieten. En overal in de binnenstad is het opgeruimd en gepoetst. Ordnung muss sein.
Wie aan het einde van de Kö denkt dat het langzaam afgelopen is met de kooppret, heeft het mis. Nee, ter hoogte van de Blumenstrasse en de Corneliusplatz gaat het vrolijk verder met winkelgalerieën en het pas geopende luxe warenhuis Breuninger, waar alle wereldmerken zich nog eens presenteren, maar dan naar het concept van ‘shop-in-shop’. Een prachtig bouwwerk trouwens van de vermaarde Joods-Amerikaanse architect Daniel Libeskind, die er de Kö-Bogen van gemaakt heeft, waardoor de stad alweer een ‘landmark’ erbij heeft. Zo aan het einde van de middag komt hier de fine fleur bij elkaar in de Sansibar die midden in het warenhuis is ingericht. Nee, niet een of andere stoffige lunchroom, maar een hippe loungebar waar je kreeft en champagne bestelt.
In de Altstadt, aan de andere kant van de Breitestrasse en de Heinrich Heine, liggen weliswaar de meer ‘eenvoudige’ zaken, maar ook hier loop je bepaald niet alleen over straat. En wederom geen leegstand, alle winkels en horecazaken draaien. Na het winkelen willen de inwoners elkaar graag treffen bij een pot Uerige, het bier uit Düsseldorf, dat in de Rheinstrasse huis aan huis geschonken wordt. Het publiek staat vooral buiten te kletsen en te drinken.
Op de hoek ligt hier ongetwijfeld het kleinste café van de stad, ‘Et Kabüffke’, waar je enkel de lokale ‘schnaps’ kunt krijgen, de killiputsch.
De cultuurliefhebbers kunnen van hieruit doorstappen richting Grabbeplatz waar de musea Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, K20 en de Kunsthalle zijn gevestigd, alsook de bekende galerie van Hans Mayer, waar de Amerikaanse kunstenaar Andy Warhol nog kind aan huis was in zijn beginjaren.
Hier vlakbij ligt de internationaal gelauwerde kunstacademie en iets hogerop het voorname museum Kunstpalast.
Degenen die niet alleen voor het shoppen komen, maar bijvoorbeeld ook voor de architectuur, buigen meteen af naar de zuidkant van de stad, waar in de Medienhafen veel internationaal bekende architecten zich hebben kunnen uitleven. De Rheinturm springt vanwege z’n lengte (243 meter) natuurlijk het meest in het oog, maar het wemelt er van de architectonische hoogstandjes zoals de harmonica-achtige gebouwen van Frank O. Gehry, het spectaculaire Stadttor van Overdiek, Petzinka & Partner, en ook een steil kantoorgebouw van Jo Coenen, die een grote accolade van beton erin verwerkt heeft. In een van de gidsen van Düsseldorf-Tourismus wordt hij trouwens ‘Joe’ Coenen genoemd. Maar hij komt toch echt uit Limburg, niet uit de States.
Pal aan het water ligt nog de dubbele toren van het nieuwe Hyatt-hotel, voor wie graag een weekendje Düsseldorf wil doen en wil genieten van het comfort dat bij zo’n luxe hotel hoort. Je hoeft van hieruit maar halverwege de kleine houten voetgangersbrug over te steken om bij restaurant Lido te proeven van eigentijdse gerechten van chef Florian Ohlmann, terwijl er ook nog regelmatig een jazzband speelt. Vooraf wellicht nog even een aperitief aan het einde van de brug bij Vindage, waar je met een aangereikte kaart zelf kunt ‘tappen’ uit veertig verschillende soorten wijn.
In Düsseldorf weten ze wel wat genieten is.
Net als voor andere Duitse steden kent Düsseldorf een uitgebreide kerstmarkt. Die is niet op één plek, maar manifesteert zich als een slinger door de stad. Alle ingrediënten zijn er, tot en met de Glühwein. Maar de inwoners zijn realistisch en beschouwen dit niet als de meest originele kerstmarkt van Duitsland. Hoeft ook niet, de stad heeft genoeg andere troeven.
www.duesseldorf-tourismus.de/weihnachtsmarkt
Fotografie: Sergé Technau
