De culinaire thuis-quarantaine van Demy
‘Zal wel pittig worden voor jou hè’, lacht een bevriende chef mij zondagavond 15 maart toe, met een glimlach van oor tot oor. ‘Drie weken lang niet buiten de deur eten.’ Gelijk heeft hij. Wat ga ik eigenlijk doen de komende drie weken? Alsof ik privé nog niet genoeg tijd in de Maastrichtse horeca spendeer, is het ook onderdeel van wat ik bij Chapeau doe: eten, drinken en daar dan verslag van doen.
Nu mag ik van geluk spreken dat ik sinds een tijdje een vriend heb die niet alleen lief is, maar ook goed kan koken. Voor mijn huisgenootje geldt hetzelfde. Zij mogen met mij in quarantaine, dat snap je wel. En hoewel dat de pijn verzacht, merk ik toch – vooral met het eerste voorjaarszonnetje dat vrolijk schijnt – dat ik het ‘terrassen’ wel mis. Roseetje in de ene hand, bitterbal in de andere; goed gezelschap en een uitzicht op de Maas. Als ik wist naar welke datum ik kon aftellen, deed ik dat.
Inmiddels zijn we twee weken verder en kan ik gelukkig concluderen dat ik het verbazingwekkend druk heb op werk, vooral met schrijven over horeca. Zelfs in het weekend ben ik de ochtenden zoet met informatie zoeken over tijdelijke acties van de horeca en daar een verhaal van maken. Ook verzamel ik recepten van Limburgse chefs om te delen met onze volgers. Dat doen we deze periode grotendeels redactioneel, die vrijheid heb ik normaal helaas niet. We zijn immers een commercieel bedrijf, maar in deze moeilijke periode willen we iets extra’s doen om de horeca en andere ondernemers een hart onder de riem te steken. Omdat ze dat zo nodig hebben. En dat vind ik leuk (niet dat ze het nodig hebben uiteraard, wel dat ik dit voor hen kan doen).
Ik moet wel zeggen dat het niet meeviel; met een vleugje ADD en twee huisgenoten was het best pittig om aan mijn nieuwe ‘kantoor’ (lees: de woonkamer) te wennen. Inmiddels zijn we anderhalve week thuis-quarantaine verder en heb ik mijn draai gevonden. En dan ook nog met de luxe dat er zowel ’s middags als ’s avonds voor me gekookt wordt en ik er tussendoor even uit kan voor een work out, in mijn ‘kantoor’ of buiten in de stralende zon. Je zou bijna denken dat ik er zo wel aan kan wennen.
Afijn, hoewel ik de horeca mis, kom ik aan smaakvol eten en drinken dus eigenlijk niets te kort. Zeker niet sinds er ook nog maaltijden op alle niveau’s – van frietje zuurvlees tot sterrenmaaltijd – gewoon aan de deur bezorgd worden. In de eerste week bestelden we CRIB, vorig weekend stond Wijnrestaurant Mes Amis ‘op het menu’, over een halfuurtje staat een driegangenmaaltijd van Beluga Loves You en Restaurant Graffiti op de stoep. En morgenvroeg? Dan halen we brunch bij Van Wijck.
Wat ik eigenlijk wil zeggen: op deze manier overleef ik die drie weken wel.
Stay safe & support your locals!
