Business

Modieuze puntschoenen met een tweedmotief

Auteur: Jos Cortenraad

Als je maar geduld hebt, dan komt alles wel weer in de mode. Shirts met lange kraagpunten, broeken met wijde pijpen, misschien wel de hotpants. Vrees niet, ik begeef me niet in de modejournalistiek; mijn dochters zouden me nooit meer aankijken. Als ik ergens geen verstand van heb, dan is het wel van kleren en beauty, zo is me thuis meer dan eens ingepeperd.

Maar dat doet aan mijn bewering weinig af. Wat lange tijd als ouderwets werd beschouwd kan ineens makkelijk weer hip worden. Neem nu de postbezorging. Ooit, (sprak opa), lang voordat de ‘markt’ heilig werd verklaard, hadden we in Nederland één bedrijf dat post en telefonie verzorgde. De PTT. Een staatsbedrijf met duizenden medewerkers, trots op hun veilige baan met geregeld pensioen. Een bedrijf waarop je kon rekenen. Een brief ging binnen één dag van a naar b. Een zekerheidje zoals we dat nu niet meer kennen, behalve natuurlijk in het weekend.

Na de splitsing van telefoon en post en de daaropvolgende privatisering hadden we ineens verschillende postbedrijven. Concurrentie zou zorgen voor snellere en vooral goedkopere postbezorging. Wat daarvan terecht is gekomen, weten we allemaal. Werken bij een postbedrijf is vaste armoe, post wordt willekeurig bezorgd als het de bezorgers schikt en goedkoper is het zeker niet geworden. Het trucje van Post NL om de prijs op de postzegel te vervangen door één cijfer draait ons weliswaar een rad voor de ogen, maar wie even omrekent weet dat het versturen van een brief 87 cent kost. Twee keer zoveel als acht jaar geleden. Ik mocht willen dat ik in de crisis mijn prijzen met 100 procent had kunnen verhogen, maar helaas.

Nu zult u zeggen: wie verstuurt er nu nog een brief? Maar vorig jaar verstuurden we in Nederland met z’n allen altijd nog een slordige 2,5 miljard brieven en kaarten. Geen kattenpis, maar blijkbaar toch onvoldoende voor de bedrijven die elkaar de tent uit concurreren. En dus gaan NL Post en Sandd, de laatste twee grote postbedrijven, samen. Sterker, NL Post neemt Sandd over en wordt weer monopolist, net als vroeger. Natuurlijk, de markt krimpt. Papieren post zal ooit nagenoeg uitsterven. Het is een logische stap. Is de consument slechter af bij de monopolist? Veel economen denken van wel, en met goede argumenten. Toch denk ik van niet, in dit geval. Het marketingbudget kan naar nul, er hoeven minder auto’s en brommertjes de weg op, de backoffice kan kleiner, het management dunner. De besparing kan naar de bezorgers vloeien in de vorm van betere arbeidsvoorwaarden. Zodat ze weer met liefde én op tijd de post bezorgen.

Dit schrijvende gaan mijn gedachten automatisch naar de energiemarkt. Wat heeft de moordende concurrentiestrijd ons gebracht? Wat zou er per jaar aan euro’s verbrand worden aan reclame en marketing door de 31 (!) aanbieders van gas en licht in dit land? Een astronomisch bedrag dat we niet op de nota terugzien. En als we dan toch bezig zijn: in mijn (en dus ook uw) straat stoppen elke dag busjes van GLS, DHL, Post NL, UPS en DPD om pakjes te bezorgen. Ergens denk ik: dat kan efficiënter.

Ach ja, vroeger was niet alles beter, maar zeker ook niet alles slechter. Toch eens kijken of die mooie puntschoenen met tweedmotief weer in de winkel liggen.

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Business

Gerelateerd nieuws