Directeur Janine Dijkmeijer kleurt PLT opnieuw in
Sinds haar aantreden als directeur op 1 januari blijft er maar interessant nieuws vanuit de Parkstad Limburgs Theaters komen: een intensieve samenwerking met het Toon Hermans Theater staat op til, het schrit_tmacherfestival, just dance is van start gegaan en de mega-productie Les Misérables komt in de herfst ook naar Heerlen. Chapeau zocht Janine Dijkmeijer (59) op in haar kantoor in PLT Heerlen voor een kennismakingsgesprek.
Hoe zijn je eerste weken in je nieuwe baan verlopen?
„Onwijs leuk! Ik ben heel warm ontvangen en werkelijk bedolven onder bloemen en kaartjes. Op de werkvloer heb ik heel veel leuke collega’s leren kennen en mooie nieuwe ideeën gehoord. Ik heb al verschillende keren een vreugdedansje gemaakt rond het gebouw. Echt waar, ha,ha,ha.”
Je bent sinds kort inwoner van Heerlen. Hoe bevalt dat?
„Ik heb net een appartement in het Maankwartier ingericht; een super inspirerende plek in het centrum van de stad. Met carnaval stond er een fantastische sambaband voor mijn deur. Vermomd als politieagente ben ik zelf ook gaan vieren: geweldig! En ik heb al rondleiding gehad van wethouder Jordy Clemens om het culturele veld in Heerlen te leren kennen en al wat beleidslijnen te bespreken. Vooral het grote aantal creatieve bedrijfjes en start up vielen me op. En dan de prachtige omgeving van Heerlen… ik heb al een nieuwe dagelijkse routine ontwikkeld; eind van de middag maak ik een wandeling door de groene omgeving tot de aanvang van de voorstellingen in het theater.
Toch houd je je huis in Amsterdam aan…
„Ik heb volwassen kinderen. Maar het is altijd fijn regelmatig dichtbij je zoon en dochter te kunnen zijn. Autorijden doe ik graag en de afstand Heerlen-Amsterdam is goed te doen.”
Je hebt ook lang in de Randstad gewoond en gewerkt…
„Klopt. Maar ik kan eigenlijk overal aarden. Ik ben geboren in Nijmegen maar al op jonge leeftijd verhuisd naar San Francisco. Mijn middelbare schooltijd woonde ik in Noord-Brabant en Groningen. Ik wilde daarna graag medicijnen studeren maar werd maar liefst drie keer uitgeloot voor die studie. Als ‘parkeerstudie’ heb ik me toen aangemeld op de dansacademie in Amsterdam. Aanvankelijk bevielen stad en studie niet. Het was die choreografe Krisztina de Châtel die mij echt inspireerde een danscarrière te volgen.
Heb je destijds ook in Heerlen gedanst?
„Dat kan ik me nog goed herinneren ja. Maar ik was een verlegen meisje, puur gefocust op dansen. Ik was toen absoluut nog niet bezig met: hier wil ik ooit werken of leiding geven.
Wanneer ontdekte je die kant van jezelf?
„Dat was vanaf 1999 toen, vanwege mijn leeftijd, mijn danscarrière erop zat. Gelukkig ben ik zowel alpha als bèta en kon ik mezelf ‘managen’ ontdekte ik, als freelance dans- en yogadocent. Ook lukte het leiding te geven, bijvoorbeeld als algemeen directeur van het Nederlands Dans Theater in Den Haag. Via mijn werk woonde en werkte ik onder meer in Amerika, Australië en Nieuw Zeeland.”
Ook in die jaren als cultureel manager kwam Heerlen weer op je pad?
„Als directeur van NDT heb ik The Hole naar dit theater kunnen brengen. Een complexe voorstelling die dankzij directeur Bas Schoonderwoerd in coproductie tot stand kwam in 2013.
En nu zit je in het kantoor van waaruit Bas Schoonderwoerd 27 jaar lang het theater runde. Is het al naar je smaak ingericht?
„Ha ha ha, dat nog niet. Het meeste wat er staat en hangt is nog van Bas. Zoals de poster van NDT’s The Hole! Klinkt misschien een beetje vreemd maar ik vind dat niet zo belangrijk. Mijn bureau is voor mij het yoga-matje in het grotere geheel. Die rest komt later wel; de vloerbedekking, de verlichting… zodra ik wat meer tijd heb vervang ik ze. Enkele foto’s die me een goed gevoel geven heb ik als moodboard alvast aan de muur gespeld. Planten heb ik hier wel geïntroduceerd. Ik houd ervan en ik vrienden en collega’s wisten dit.”
Bas Schoonderwoerd heeft PLT op de kaart gezet. Is het niet lastig in zijn voetsporen te treden?
„Nee omdat hier een speciale rust hangt van waaruit ik kan werken. De ‘tent’ draait goed zal ik maar zeggen. Dat zie ik als een kostbaar cadeau van Bas aan het bedrijf en de stad. Ik ben als het ware op zijn bootje gestapt en kijk nu waarom het hier zo goed gaat. Van daaruit kan ik nieuwe lijnen uitzetten.”
Wat is jouw managementstijl?
Ik ben nadrukkelijk geen zakelijk leider in de klassieke zin. Meer een allrounder. Noem het ‘creatief of artistiek directeur’. Ik vind analyseren van data leuk maar ik houd, vanuit mijn achtergrond, passie voor de podiumkunsten. Ik vind het ook bijzonder leuk om met de programmeurs te sparren over de programmering en ideeën aan te dragen. Op alle fronten wil ik de juiste vragen stellen aan mijn collega’s. Als ze hun wensen goed kunnen beargumenteren ren ik voor ze. Iedereen in zijn kracht zetten, daar gaat het om. Durven loslaten en gezonde afstand nemen dus ook. Ik ben geen micro-manager.”
Waar ga je beleidsaccenten leggen?
Vooropgesteld dat ik mijn beleid zeker nog niet is uitontwikkeld … Hier valt vaak het woord ‘inclusiviteit’. Daarmee bedoel ik dat iedereen zich welkom moet voelen in de PLT Theaters. Zo zoek ik bijvoorbeeld naar manieren om de jeugd het theater in te krijgen met een aanbod dat aansluit bij regionaal-maatschappelijke ontwikkelingen. Hoe mooi zou het zijn om wat te doen tegen jeugdcriminaliteit voortkomend uit kansenongelijkheid. Theater kan hen perspectieven laten zien, in voorstellingen en als opleidings-en werkplek voor de toekomst. Dat verhaal moet ik goed voor het voetlicht brengen besef ik, om er financiële ondersteuning voor te krijgen.
Past de aangekondigde intensieve samenwerking met het Toon Hermans Theater Sittard ook in die lijn?
In zekere zin gaat het daarin ook om ‘inclusiviteit’ ja. Verbreding en vernieuwing zijn namelijk woorden die erbij aansluiten en dat is precies wat deze samenwerking beoogd: Heerlen, Kerkrade en Sittard kunnen elkaar aanvullen en versterken qua programmering, kaartverkoop, marketing, horeca en techniek. De bezoeker is ‘spekkoper’ want die krijgt een breder cultuuraanbod voorgeschoteld. Samenwerking geeft ook extra ruimte aan kwalitatieve ‘makers’ als Laagland Theater, Ad Mosam, en Club Lam. Belangrijk is dat ieder theater zijn eigen identiteit, mogelijkheden en aanbod heeft. Dat waarderen mensen ook.
Onder Bas Schoonderwoerd is Theater Heerlen compleet gerenoveerd. Is het gebouw áf wat jou betreft?
Ik denk het niet. Vanuit diezelfde inclusiviteitsgedachte wil ik het design gaan aanpassen. Denk daarbij aan de het rode pluche, heel vertrouwd voor doorgewinterde theaterbezoekers maar voor anderen kan het misschien juist elitair overkomen. Daar ga ik mee aan de slag. Om het theater laagdrempeliger te maken voor de ‘hoog sensitieve jeugd’ die veel online zit denk ik aan het maken van prikkelarme ruimtes. Passend overigens bij het ontwerp de architect van het gebouw, Frits Peutz: meer strakke lijnen, zwart-wit afgewisseld met veel kleur. Zo kleur ik het plaatje langzaam opnieuw in.”