Nederland verpietert: geen elektriciteit, geen ziekenhuisbedden
Zoals geweten zijn Nederlanders de besten in alles. Althans, dat vinden ze zelf. Of het nou gaat om sport, waterkering, handel, kennis, cultuur en nog wat thema’s, ‘wij’ weten hoe het moet. Meestal wordt dat met luide stem als zodanig medegedeeld aan toevallige toehoorders in binnen- en buitenland.
Nou had ik altijd al bedenkingen bij die attitude, maar de laatste tijd blijft nog maar heel weinig over om nog trots op te zijn. Jawel, we hebben Max nog in de Formule I-racerij. Maar die kan het land ook niet helpen, heeft er trouwens nooit gewoond. Opgegroeid in België, met een Nederlands paspoort, en nu vertoevend op de rotsen van Monaco.
Hoe moet je nieuwe bedrijven hier naar toe halen, als ze weten dat ze geen stekker in een stopcontact kunnen steken?
Kijk alleen al afgelopen week. Het nieuws is inmiddels ingedaald dat DSM Zwitsers wordt. Een van de twee hoofdkantoren komt weliswaar in Maastricht, maar ‘de board’ verhuist naar het Alpenland. Mijn gevoel zegt dat het geen verrassing zou zijn als we over een jaar of tien een nieuwe bestemming moeten zoeken voor het pand in Maastricht dat momenteel vertimmerd wordt tot DSM-hoofdlocatie. Dan zal van het Nederlandse slagdeel wellicht weinig meer over zijn.
Unilever en Shell hebben eerder al voor Londen gekozen. En dat zelfs na Brexit. De redenen zullen uitlopend zijn, maar het heeft zeker deels te maken met het minder vriendelijke ondernemersklimaat in Nederland van de laatste jaren.
Dat klimaat is door minister Rob Jetten van duurzaamheid nog veel ongunstiger gemaakt met de mededeling van energienetbeheer TenneT dat het stroomnet in Limburg en Brabant vol is en dat bedrijven kunnen fluiten naar uitbreiding van capaciteit. Eventuele nieuwe bedrijven hoeven al helemaal niet meer voor elektriciteit aan te kloppen. Met andere woorden, we sluiten de poorten, ondernemers zijn hier niet meer gewenst. Het is zelfs zo erg dat bedrijven die flink aan het investeren zijn in bijvoorbeeld zonnepanelen, het geld kwijt zijn, want de panelen kunnen niet meer op het elektriciteitsnet worden aangesloten. Dat is vol de komende jaren.
Dit is catastrofaal nieuws. Hoe moet je nieuwe bedrijven hier naar toe halen, als ze weten dat ze geen stekker in een stopcontact kunnen steken? Hoe is het mogelijk dat een land dat in het verleden geroemd werd om de infrastructuur, dit niet tijdig heeft zien aankomen?
Bij Elia, de Belgische tegenhanger van TenneT, begrijpen ze er niets van. Een woordvoerder meldde aan VRT Nieuws dat er dit moment in heel België geen probleem is en dat niemand bij een nieuwe aanvraag geweigerd hoeft te worden. Volgens Elia is in België alles goed onder controle omdat er elke twee jaar uitgebreide studies worden gedaan naar de bevoorradingszekerheid voor een termijn van tien jaar. Er wordt flink geïnvesteerd in de uitbreiding van het elektriciteitsnet, om ook in de toekomst de toenemende vraag in verband met bijvoorbeeld elektrische auto’s aan te kunnen. Met andere woorden, de Belgen zijn goed voorbereid.
En dan was er nog het nieuws dat Duitse ziekenhuizen in de grensstreek hebben aangeboden om de duizenden patiënten die in Nederland op de wachtlijst staan voor een ingreep, te helpen. Daar is immers voldoende capaciteit. Maar het ministerie van Volksgezondheid in Den Haag heeft dat arrogant afgewezen met allerlei smoesjes waarom dat – met name administratief – veel te lastig zou zijn. Zoals het ministerie het ook niet zag zitten om de IC-capaciteit van de Nederlandse ziekenhuizen te verhogen in coronatijd. Met als gevolg dat we in de kerstperiode als enige land in de wereld totaal gesloten waren. Liever de mensen hier laten creperen, dan ze over de grens te laten helpen. Dat is kennelijk het devies van de Haagse ambtenaren, die nooit aan de Duitse of Belgische grens zijn geweest.
We are the champions? Dat zal wel weer luidkeels gezongen gaan worden binnenkort. Ik gun het de voetballers, maar meestal zingen we te vroeg.
En op veel andere terreinen is er geen enkele reden meer om te zingen, eerder om te huilen.
