Een zomer met minder geluidsboxen
Pinkpop is in volle gang, ik hoop van harte dat de tienduizenden bezoekers genieten van de muziek die uit de geluidsboxen schalt. Dat hoort zo bij concerten. Maar dat wil niet zeggen dat er overal elders ook veel decibels geproduceerd moeten worden.
Ik hou van de zomer. De zwoele lucht, althans tot pakweg 30 graden. Lekker zwemmen. Laat buiten eten. Gekoelde wijn. Het gevoel van vrijheid. De geur van de bloemen. De dagen vol licht.
Ik kan genieten als ik in het gras aan de waterkant zit. Het hoeft geen resort te zijn. Liever niet zelfs, want daar staat meestal overal de muziek aan. Ik hou van muziek, maar in de natuur heb ik genoeg aan het gezang van de vogels en het geluid van kabbelend water. De stilte is weldadig en zorgt voor volledige ontspanning. Bij tijd en wijle zelfs voor romantiek van het zuiverste water.
Ik hou van muziek, maar in de natuur heb ik genoeg aan het gezang van de vogels en het geluid van kabbelend water.
Helaas is het nog niet zo eenvoudig om van de natuur te genieten. Want heel veel mensen hebben juist in de zomer de behoefte om heel veel lawaai te maken. Thuis, in de tuin, op straat en ook in de natuur. Waarschijnlijk willen ze vooral laten merken dat ze er zijn. Wellicht zijn ze bang dat als ze onvoldoende kabaal maken dat ze dan niet opgemerkt worden.
Dus vindt menigeen het nodig om in de tuin de geluidsboxen op te zetten, omdat de zon schijnt. Dat de buren aan die muziek geen behoefte hebben, dringt niet tot hen door.
Op straat hoor je zeker in de weekends het tergende gejank van de motoren. Die willen echt een statement maken, we komen eraan. Soms hoor je ze al van kilometers ver. De prachtige stilte van de natuur wordt door hen ruwweg verstoord. Waarom? Omdat ze hun ego willen strelen met zoveel mogelijk lawaai. Misschien hebben ze wel een minderwaardigheidscomplex, dat ze op die manier willen compenseren. Van mij mogen ze thuisblijven, ze doen er niemand een plezier mee. Of gewoon de motor laten afstellen zoals die uit de fabriek kwam, met veel minder decibels.
Tegenwoordig zie je fietsers in de stad die op het bagagerek een geluidsbox vervoeren waaruit stevige rap klinkt. Kennelijk vindt de betreffende verkeersdeelnemer dat genre zo geweldig, dat hij of zij het ook aan mij als omstaander wil ‘verkopen’. Maar ik heb er geen enkele behoefte aan. Als je zo nodig muziek wilt hebben tijdens het fietsen, doe dan oordopjes in.
Vanuit mijn kantoor zie ik op de Maas – midden in de stad – af en toe van die jetski’s over het water razen. De bestuurders, meestal van het patserige type, weten dat ze alle regels van snelheid en veiligheid aan hun laars lappen en dat ze met hun hels kabaal de vele terrasbezoekers aan de oever zwaar irriteren. Maar wat maakt het hen uit. Het gaat om hun eigen ego, ze willen bewijzen dat ze er zijn.
Ook op evenementen wordt naar mijn idee vaak te veel lawaai gemaakt. Bij échte concerten heb je decibels nodig voor groot publiek in de open lucht. Maar er zijn ook veel activiteiten die niet onder de noemer concert vallen, en waar toch de geluidsknoppen vol worden opengedraaid. Het besef dat anderen recht hebben op rust, of in ieder geval een geluidsniveau waarbij je nog een gesprek kunt voeren, is er vaak niet.
Natuurlijk is het midden in een stad minder rustig dan in een stil dorpje. Je kunt je ook niet overal aan storen. Maar wat meer rekening houden met elkaar, zou een groot goed zijn. En geluidsboxen zijn echt niet altijd nodig, om het leuk te hebben.
