De Goede Week, maar voor wie?
Het zal niet iedereen meer wat zeggen, maar we vierden deze week ‘de Goede Week’. Dat is de aanloop naar Pasen. Met op Witte Donderdag het laatste avondmaal voor Jezus met z’n twaalf apostelen, op vrijdag hing diezelfde Jezus aan het Christus aan het kruis. Om op het zondag uit z’n graf te herrijzen.
Tja, heftige gebeurtenissen zou je zeggen. Anno 2021 ook, zij het iets anders. Was het een goede week en zo ja voor wie? Aan het kruis werd niemand letterlijk genageld, maar figuurlijk wel. Premier Mark Rutte lijkt niet op Jezus qua haardracht, maar doordat hij de enige in heel Nederland was die dacht dat hij niet gelogen had, kwam hij uiteindelijk aan dat kruis te hangen. Met de vraag of hij daar ooit nog van af komt.
Spijtig, een getalenteerd en intelligent politicus. Werkt zich suf. Maar als je al tien jaar in en rond het Torentje leeft, en er thuis niemand is die je even met de benen op de grond kan zetten, dan wordt het moeilijk om de werkelijkheid van de fictie te onderscheiden. Een eenzaam bestaan waarin de visie op de samenleving steeds nauwer wordt.
Dichter bij huis was het bijna bijltjesdag in het Gouvernement in Maastricht. Corruptie, vertrouwen, daar ging het om. Met gedeputeerden Ger Koopmans en Hubert Mackus als gesneuvelde soldaten, hoewel de eerste de bijnaam ‘Napoleon’ kreeg toegedicht. Volgens sommigen moest zelfs gouverneur Theo Bovens het veld ruimen, ook al had ie nergens de boel belazerd. Hij was misschien alleen op sommige momenten niet streng genoeg geweest, te weinig in de regierol. Het heeft iets van een niets ontziende beeldenstorm, dan blijft niks meer overeind. Alsof iedereen bloed ruikt. Dan mis je de nuance. Of we van zo’n storm uiteindelijk beter van worden, is zeer de vraag. Afbreken is makkelijker dan opbouwen.
Vrijheid van godsdienst. Jawel, maar wat te denken van vrijheid op zuurstof?
Bij al dat politieke gekrakeel zou je bijna vergeten dat we nog een coronacrisis hebben. Ik wil niet licht doen over de zaken zoals hierboven vermeld. Maar ik ben wel bang dat teveel aandacht nu naar het politieke spel gaat, en te weinig naar het hervatten van het normale leven. Dat de Nederlandse regering het vaccinatieproces totaal niet in de hand heeft is duidelijk, maar dat er ook geen poging wordt gedaan om het alsnog te regelen, vind ik verbijsterend. Ze hebben in Den Haag kennelijk andere dingen aan hun hoofd, terwijl toch alle inzet gericht zou moeten zijn op vaccinatie, waar alles aan afhangt. Als je Amerika, Israël, Groot-Brittannië en zelfs Marokko vergelijkt met Europa, dan rest ons slechts schaamte. Wat een blamage, wat een onkunde. En toch maar blijven weigeren om het proces over te laten aan praktijkmensen zoals in de ziekenhuizen.
Het is niet vreemd dat er dingen uit de hand gaan lopen. Zoals in een bos in Brussel waar de politie op de vuist ging met jeugdige feestgangers. Het soms agressieve en onverantwoordelijke gedrag van die jongeren vind ik geen voorbeeld, maar er wordt ook geen enkel alternatief geboden. Enkel de boodschap: thuisblijven.
In Maastricht zaten deze week bij het prachtige lenteweer ook een paar honderd mensen bij elkaar. Het waren internationale studenten, in kleine groepjes, genietend van de heerlijke lentelucht en ruikende bloesem. Even weg uit hun benauwde studentenhok.
De studenten in de buitenlucht werden niet alleen als vee opgejaagd door de politie, ze werden ook nog bekeurd. Een stevige boete voor een smal studenteninkomen. Wat heeft dat voor zin, vroeg ik me af? En tegelijkertijd treedt de overheid niet op als ruim zevenhonderd orthodoxe protestanten in Urk in een kerk bijeen komen. Zonder mondmasker, zonder niks. Vrijheid van godsdienst. Jawel, maar wat te denken van vrijheid op zuurstof? Een grondwet waarin godsdienst voorgaat op gezondheid, is volgens mij heel ongezond. Misschien hadden de jongeren in dat park ‘hosanna in den hoge’ moeten zingen. Dat zou het geen probleem zijn.
Maar laten we positief eindigen. Michelin was Limburg (NL) deze week goed gezind. Geen ster afgenomen en in één klap twee sterren voor Brut van Hans van Wolde. Een beloning voor lef en smaak. Daarnaast een prima nieuwe chef voor Château Neercanne in de persoon van Robert Levels. En Sven Nijenhuis opent zijn eigen zaak in Valkenburg, nota bene in een voormalig protestantenkerkje. Waarschijnlijk kan die – corona of niet – na de verbouwing meteen open want alle gasten hoeven maar één zin te zingen: Hosanna in den hoge!
