Vergeet Napoleon. De grote zaal van LA BUTTE AUX BOIS in Lanaken kreeg een volledige make-over en heet voortaan Sapphire. Aan de achterzijde werd een privétuin aangelegd. „Het is een multifunctionele ruimte geworden, waarin we de meest uiteenlopende events kunnen organiseren”, zegt Stefan Callaars, director of sales.

Begin 2017 breidde La Butte aux Bois uit met een spa van 1.350 vierkante meter, een eigentijdse lounge, fitnessclub Le Gym en twintig kamers met zicht op het Nationaal Park Hoge Kempen. Dat kon wel volstaan voor een tijdje, leek het, maar de ambitie van Jochen Leën reikte nog verder. Toen hij eind 2020 de nieuwe eigenaar werd, liet hij meteen weten het luxeresort in de Belgisch-Limburgse bossen nog eigentijdser en comfortabeler te willen maken. Het bleef niet bij woorden. De bistro en de bar ondergingen een opmerkelijke metamorfose, aan de rand van het park kwam een mediterrane buitenbar en de vroegere wellness werd herschapen tot Hidden Odyssey, een indrukwekkende belevingsruimte rond mineralen, fossielen en meteorieten.„De vernieuwing van de grote zaal is voorlopig de laatste van een reeks aanpassingen”, zegt Stefan Callaars. „Voorlopig, want bij ons kan het allemaal snel gaan. (lacht) De Napoleonzaal voldeed niet meer aan de hedendaagse vereisten. Het plafond was te laag om de gasten een ruimtelijk gevoel te geven. Dat hebben we dus verhoogd. Het interieur werd bewust neutraal gehouden om het multifunctionele karakter te versterken. Met een high-end verlichting kunnen we letterlijk alle kleuren van de regenboog weergeven en de gewenste sfeer creëren. Daardoor is de ruimte geschikt voor de meest uiteenlopende evenementen, van een diner voor tweehonderd gasten, zakelijke meetings en huwelijksfeesten tot exclusieve party’s en een autopresentatie.”

Alexandrite

Samen met de grote zaal werd ook zaal Alexanderhof, de ontvangstruimte ernaast, vernieuwd en herdoopt tot Alexandrite. De nieuwe naam verwijst net als Sapphire naar een edelsteen. Voor de liefhebbers: overdag ziet die steen eruit als een smaragd, ’s nachts als een robijn of een amethist. Dat fenomeen noemt men het alexandriet-effect en staat voor positieve wijzigingen in het leven. „Klinkt toepasselijk. De recente veranderingen zijn illustratief voor de dynamiek van Jochen Leën en het hele team. Bij ons staat het nooit stil”, zegt Stefan Callaars. Hij benadrukt dat La Butte aux Bois een locatie is met een lage drempel. „Als het over La Butte gaat, denken veel mensen aan een klasse hotel voor de happy few en een iets ouder publiek. Dat vooroordeel is volkomen on-terecht. Ook fietsers en wandelaars zijn bij ons welkom content voor een kop koffie of een glas wijn. Ze hoeven echt geen schrik te hebben om in hun vrijetijdskleding binnen te stappen. Vaak is de eerste reactie van een toevallige voorbijganger: ‘Een hotel met vijf sterren superior, daar durf ik niet naar binnen’. Nergens voor nodig. Wij tonen met plezier wat we te bieden hebben. Tijdens de zomermaanden organiseren we op het terras van Bistrôt Le Ciel Sfeervolle zondagen met livemuziek. Ook dan is iedereen welkom.”

Monte Carlo

Dat een hapje en een drankje op een exquise locatie als La Butte aux Bois misschien iets meer kost? „Vergelijken is moeilijk. Twaalf hectaren grond, die moeten onderhouden worden. En we hebben 170 mensen in dienst, precies om de best mogelijke service te bieden. Ik durf met de hand op het hart zeggen dat je bij ons waar voor je geld krijgt. In alle bescheidenheid: vergelijk het met een terras in Monte Carlo en een dorpscafé. Daar heb je ook een prijsverschil.” La Butte aux Bois bevindt zich in het centrum van de euregio Maas-Rijn en is een uitgelezen uitvalsbasis voor een verkenning van dat internationale gebied, met de nabijheid van interessante steden als Maastricht, Luik en Aken als extra troef. „Onze Belgische gasten komen uit alle provincies”, preciseert Stefan Callaars. „We zien steeds meer mensen die van de kust naar Lanaken afzakken en we hebben ook veel stedelijke gasten omdat ze bij ons de landelijke rust willen opzoeken. Het aantal Nederlandse bezoekers kan nog omhoog. Als ze in de Randstad praten over Limburg, dan bedoelen ze doorgaans Nederlands-Limburg. Alsof er op de grens een muur staat waar ze niet overheen kunnen.”