Zoals verwacht leverde ons online-verhaal over restaurants die klaar zijn met de waslijst aan allergieën van steeds meer klanten, veel reacties op. Het onderwerp leeft in de hedendaagse gastronomie.

Automatisch ga je nadenken hoe je zelf met dit thema omgaat. Als gast dan, want ik heb geen restaurant. Welnu, puur voor wat betreft producten lust ik in een restaurant bijna alles. Al probeer ik, als ik de keuze heb, niertjes te vermijden en ook van yoghurt ben ik niet zo’n fan. Is zo zuur. Maar in bepaalde combinaties is het voor mij  toch wel te pruimen, al raak ik thuis geen yoghurt aan. Dat is een kwestie van smaak, niet van allergie.

Ik heb geluk dat ik niet echt ziek wordt van bepaalde producten, als die tenminste niet bedorven zijn. Er zijn mensen die helemaal gaan stuiteren bij het eten van bijvoorbeeld noten of oesters. Maar ik vermoed dat dit echt maar een heel klein percentage is. Ik vrees dat al die mensen die tegenwoordig zeggen allergisch te zijn voor een heel rits producten, dat vooral in hun hoofd hebben laten printen en dat het met de fysieke reacties alleszins meevalt. De wereld wordt steeds individueler en kennelijk maakt het hebben van allergieën meer en meer deel uit van je identiteit. Menigeen vindt dat best interessant staan. Ik niet.

Kennelijk maakt het hebben van allergieën meer en meer deel uit van je identiteit.’ 

Zelf probeer ik al vele jaren, om niet te zeggen decennia, de focus meer te leggen op de kwaliteit van producten. Op de smaak in de eerste plaats, en ook of er niet te veel gifstoffen in zitten. Dan kom ik al gauw uit op de biologische sector. Een tomaat van de volle grond uit eigen tuin smaakt vele malen beter dan zo’n rood rond ding uit de ‘fabriekskas’.  Die tomaten zien er wel mooi uit, maar smaken niet of nauwelijks naar tomaat. Het spijtige is dat veel mensen het verschil niet meer proeven, omdat ze misschien wel nooit een ‘echte’ tomaat hebben gegeten.

Het geldt voor heel veel groenten. Die hebben van nature een specifieke smaak, maar in de massateelt, waarin de planten vaak niet ineens in de grond staan maar aan een soort van infuus hangen, zijn ze die smaak verloren. Daarvoor in de plaats hebben ze vaak wel een boel pesticiden op het blad zitten. Ik wil niet zeggen dat ik er fysiek allergisch voor ben, maar ik heb dat spul liever niet in mijn lichaam.

En zo is het ook met vis en vlees. Ik ben niet per definitie tegen vlees eten, ook al is dat een trend. Maar als ik vlees eet, dan het liefst wel van een dier dat een redelijk leven, liefst buiten, heeft gehad, en niet is volgestopt met antibiotica. Daarom is de smaak van wild zo puur, dat is naturel.

Dus ik let veel meer op de herkomst van producten, dan op lactose, gluten en dat soort ingrediënten. Ben ik in een restaurant dan nergens allergisch voor? Jawel, als de muziek keihard staat of, nog erger, als mensen aan een tafel zó hard praten dat de hele zaak kan meeluisteren. Daar krijg ik pukkeltjes van.